Larissa over zwanger worden, preggo life en haar verwachtingen van het moederschap…
Sommigen noemen het de mooiste tijd van hun leven. Anderen streepten de dagen weg tot de bevalling. Geen zwangerschap is hetzelfde en daarom raken we er ook niet over uitgekletst. In ‘Preggo slash Newborn Talk’ eren we de buiken en belevenissen van moms-to-be. Deze week spreken we met Larissa Tatuhey (35), op de foto ruim 34 weken zwanger van haar eerste kind. De mama in wording vertelt over de weg naar haar zwangerschap, het zwangere leven (wat echt niet altijd over rozen gaat…) en deelt haar verwachtingen van het moederschap. “Wat betreft mijn verwachtingen, ik heb eigenlijk niet zoveel verwachtingen to be honest. Ik kan van alles denken en ik kan van alles willen. Best een kut antwoord hé? Anyways, ik laat het gewoon lekker op mij afkomen.”
LATER MET DIE ROZEWOLK
“Ik ben wel klaar met de zwangerschap en klaar voor de bevalling, het moederschap. Ik voel me op dit moment ready! Ready om mijn zoon te ontmoeten en ready om samen een gezin te zijn. Klaar met zwanger-zijn? Dat klopt! Zowel fysiek als mentaal. Ik heb al een maanden last van lichamelijke ongemakken en klachten, mijn ribben zijn al weken geleden gekneusd door ons kleine mannetje. En door die lichamelijke klachten heb ik niet op die roze wolk gezeten…
Je hoort en leest dat vrouwen het zo fantastisch vinden om hun baby in hun buik te voelen, maar ik kan daar niet over meepraten. Mijn zoon is superdruk, lees: beweeglijk, ik kan er niet van slapen; ik kan geen fijne zithouding vinden. Zelfs lopen is lastig. Tja, dan duurt zwanger-zijn lang. En daardoor is het mentaal ook afzien. Ik heb het zwaar met de laatste loodjes en het enige wat ik daar aan kan doen is ermee dealen. Uithuilen. En erover praten. Gelukkig niet elke dag of de hele dag. Vandaag heb ik bijvoorbeeld een goeie en fijne dag, dat is genieten.
Ik ben heel dankbaar dat ik zwanger mag zijn van mijn eerste kindje. Maar ik denk constant, wanneer kom je nou? Ik ben de dagen, uren, minuten aan het aftellen. Het heeft er wellicht ook mee te maken dat ik - door die lichamelijke ongemakken - met 34 weken met verlof ben gegaan. Dat betekent dat ik al vier weken aan het wachten ben. Dat vind ik pittig. Iedereen zegt dan wel 'joh, geniet van je verlof (!), straks heb je het superdruk'. Maar zo ervaar ik het gewoon niet. Alles staat klaar. Ik ben er klaar voor; mijn vriend is er klaar voor. Wij zijn er klaar voor! Ik denk alleen maar, kom maar kleine boef. Vannacht heb ik grappig genoeg sinds een lange tijd weer een hele nacht doorgeslapen, wie weet maakt de kleine zich ook ready…”
“1 september ‘21 begon ik met spuiten en 30 september ‘21 had ik een positieve zwangerschapstest. Binnen een maand was het gelukt.”
ZWANGER WORDEN
“In het voorjaar van 2020 besloten mijn vriend en ik om te stoppen met anticonceptie. Dat hield wel in dat ik tijdens mijn menstruatie erg last zou krijgen van mijn buik: van krampen tot bloedingen, de hele mikmak. Maar achteraf was dat het allemaal waard. Doordat mijn zusje eerder moeite had met zwanger worden, is mijn IVF-traject vrij snel gegaan. Ik heb vroegtijdig aan de bel getrokken. Nadat ik bij de huisarts had aangegeven dat mijn zusje endometriose had en dat we al één jaar bezig waren om zwanger te worden, werd ik - ook mede door mijn leeftijd - doorverwezen naar de fertiliteitskliniek. Daar werd direct geconstateerd dat ook ik endometriose heb. De arts adviseerde ons om - gezien mijn leeftijd - gelijk te starten met IVF. Wij kozen voor de IVF-behandeling waarbij ik drie maanden in een kunstmatige overgang ging. Zwaar ruk was dat! Short said: mijn lichaam kwam in een soort rust-stand, waardoor de endometriose onderdrukt werd. De aandoening was hierdoor tijdelijk weg. Daardoor kon ik starten met het spuiten van hormonen. Ik hield er rekening mee dat het niet meteen zou lukken, dat we meerdere teleurstellingen zouden moeten doorstaan. Maar dat was niet zo. Het spuiten van de hormonen duurden maar 10 dagen. 1 september '21 begon ik met spuiten en 30 september '21 had ik een positieve zwangerschapstest. Binnen een maand was het gelukt.
Voor mijn mind-set was ik eigenlijk te snel zwanger geworden. Ik kreeg een error. Maar ik had het idee en het gevoel dat ik niet mocht zeuren, omdat het in één keer was gelukt. En ik daar blij mee moest zijn. Maar ik vond de onzekerheid, het wachten (de zogeheten wacht-weken), een rollercoaster van gevoelens die eerste periode. Ik wist met 4 weken dat ik zwanger was… Maar toen moest ik wachten op de eerste, weliswaar vervroegde echo met 7 weken, dat wachten was drama. Ik was helemaal uit mijn doen. En niet te genieten, volgens vriendlief.
Bij de 12-weken echo bleek het hartje te kloppen en het vruchtzakje gevuld te zijn. Ik ben écht zwanger, dat was een euforisch moment. Maar lang kon ik niet genieten, ik leefde eerlijk gezegd van echo naar echo. Ik ben mijn hele zwangerschap bewust bezig geweest met zwanger-worden, zwanger-zijn én zwanger blijven. En dat breekt best op kan ik je zeggen. Wat mij steunt en sterkt zijn alle vrouwen die ik via mijn Instagram-account mijnivftraject heb ontmoet en leren kennen. Het is een visueel dagboek waarin ik mijn zwangerschapsjourney deel. Zonder filter. The real deal. En waar ik het gesprek aanga met vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. Of zich in een soortgelijke situatie bevinden. Wij vrouwen empoweren elkaar!”
DE AANSTAANDE BEVALLING
“Hoe ik tegenover de bevalling sta? Nou, na deze zwangerschap kan ik de bevalling er ook nog wel bij hebben. Ik heb er gewoon zin in! Wij gaan als team deze bevalling rocken. Ik denk, ik weet dat ik het kan. We hebben een bevalplan, maar deze is lekker kort en krachtig. We willen graag dat de communicatie straight is. Duidelijk communiceren, ook al is het kut. Ik wil het liefst geen medicatie, denk aan: een ruggenprik, maar mocht daar toch voor gekozen worden, dan moet-ie tijdig gezet worden. En ik wil bijvoorbeeld een baarkruk gebruiken...”
“Ik heb geen idee wat voor moeder ik zal zijn… Ik hoop geen suffe!”
MOM LIFE EN GEZINSDYNAMIEK
“Ik kijk het meest er zo naar uit op mijn zoon vast te houden. Te knuffelen! En ik ben zo benieuwd hoe hij eruit ziet en hoe hij zal zijn. Hij is nu superdruk en heeft vaak genoeg eigenwijs zijn handjes voor z'n gezichtje gehouden tijdens een pretecho, dus zal hij die eigenzinnigheid van mij hebben? Wie weet. Lijkt mij heel leuk. Tenminste, als-ie klein is (lacht!).
Of ik bang ben dat de dynamiek thuis anders wordt met een baby? Ja en nee. We hebben het hier wel eens over gehad, maar we zijn er allebei niet bang voor. Natuurlijk passen wij ons aan, aan ons kind. Maar we gaan er ook voor zorgen dat de kleine in ons leven past. Zodat we een leven creëren dat mooi is voor ons alle drie! We willen in november/december voor een langere periode met hem naar Bali. Veel mensen zeggen dan 'zou je dat wel doen…het is zo ver', Ja juíst, we just go with the flow. Datzelfde geldt voor etentjes en verjaardagen, wij nemen de kleine gewoon mee naar een restaurant. En naar een feestje met muziek (baby met headphones, geen paniek!). Dat hoort bij ons leven. En onze zoon hoort bij ons. Dus hij gaat mee. Ik wil hem zoveel mogelijk meenemen en niet te voorzichtig zijn. En als het een keer niet gaat, de kleine het restaurant bij elkaar krijst, dan is dat zo. We zien dan wel wat we doen.
We hebben trouwens het geluk dat mijn ouders elke vrijdag op hun eerste en (tot nu toe) enige kleinzoon gaan passen. Dus mochten le parents de bloemetjes buiten willen zetten, kan dat.”
GO WITH THE FAMILY FLOW
“Wat betreft mijn verwachtingen van het moederschap, ik heb niet zoveel verwachtingen to be honest. Ik kan van alles denken en willen, maar ik zie het wel. Best een kut antwoord dit hé?
Ik heb geen idee wat voor moeder ik zal zijn… Wat ik graag zou willen: dat ik een leuke, stoere, relaxte moeder ben. Ik hoop gewoon niet dat ik een suffe moeder wordt. Ik gok dat mijn vriend en ik streng, maar rechtvaardig zullen zijn. Natuurlijk zijn er 'regeltjes', maar wij willen ons niet laten leiden door die zogeheten regeltjes. We go with the flow, gaan het op onze manier doen. We bepalen straks met z'n drietjes onze gezinskoers! Ik kan niet wachten.”
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Concept en coördinatie: Gina Pesulima