Gina over de komst van haar tweede kindje: “Ik kan niet wachten om weer moeder te worden en alles opnieuw te ervaren”
Wat heeft founding mama Gina deze week op haar radar? Tijdens ‘Catch Up With G.’ neemt ze je mee in de ups-and-downs van haar bewogen leven als schrijvende moeder. Van beklijvende hersenspinsels tot noemenswaardige ervaringen. Tune in.
“Vandaag ben ik 21 weken zwanger van mijn tweede kindje, het eerste trimester (waarin de moeheid vaak voelde alsof ik net uit een narcose ontwaakte, en dus een struggle was) is dik achter de rug. Ik voel me relaxed, ik sta meer in mijn eigen energie en de baby en het buikje groeien goed. De eerste baby-aankopen zijn binnen en het Pinterest-board voor de kamer is aangemaakt. Ook de online bevalcursus is geboekt en de babymoon staat ingepland. Alles loopt, preggo life is good. En er was eindelijk head space voor een nieuwe NANA-column.
Onze allerkleinste is op dit moment zo groot als een mango. En sinds vorige week steeds meer aan het bewegen. Ik was weer even vergeten hoe bijzonder dat voelt, dat je altijd samen bent… Voor nu zijn de bewegingen nog klein, dus alleen ik voel ze. In de avond, wanneer ik languit op de bank lig, uitrust laat de kleine even van zich horen. Heerlijk! Ik weet hoe snel een zwangerschap kan gaan, dus ik geniet volop van deze speciale tijd.
“Ik maak me geen zorgen om onze nieuwe gezinsdynamiek. Ik kijk er juist heel erg naar uit om iedereen in haar of zijn nieuwe rol (als grote zus, als kersverse papa, als mama van twee) te zien groeien ”
Toen Mex vijf jaar geleden geboren werd, kwam er enorm veel op mij af. Het voor het eerst moeder worden, de nieuwe oersterke liefde, al die hormonen. En het besef dat ik voor nu en altijd verantwoordelijk was voor het welzijn en het geluk van mijn dochter. Als alleenstaande moeder stond ik continu aan, was het vaak behelpen en waren er weinig tot geen momenten van rust. Ik ben er heel erg door gegroeid, ik ken mezelf nu veel beter. Het moederschap zet in die zin alles in perspectief: het heeft mij doen beseffen wat er echt toe doet in het leven…
Ik kan niet wachten om voor de tweede keer moeder te worden en alles opnieuw te ervaren. Dit keer in een gezinssetting met een toegewijde vader, mijn grote liefde, aan mijn zijde. En: als moeder van een zoon. We krijgen een zoon! Bij het idee word ik al emotioneel. En vult mijn hart zich met liefde. Ik maak van dichtbij mee wat voor bijzondere band moeders en zonen met elkaar kunnen hebben (neem: mijn partner en zijn mams én mijn broer en onze mams!) en ik hoop dat ook te mogen meemaken. Ik maak me geen zorgen om de nieuwe gezinsdynamiek. Ik kijk er juist heel erg naar uit om iedereen in haar of zijn nieuwe rol (als grote zus, als kersverse papa en als mama van twee) te zien groeien. En ik weet, omdat ik het nu al voel, dat ik net zoveel van mijn tweede kind ga houden als van mijn eerste. Waar ik me wel druk om kan maken…hoe ik straks mijn aandacht ga verdelen, zonder mezelf te vergeten. Ik ben de afgelopen jaren zo gewend om mijn onverdeelde aandacht aan één kindje te geven, in het geval van m'n krachtige kleuter met een gevoelige geest vergt dat engelengeduld (lees: van treuzelen tot troosten en alles daar tussenin), en nu gaat dat mij altijd prima af. Maar als de baby mij straks ook nodig heeft; als de kinderen mij allebei nodig hebben, schiet ik met mijn gedachten in de paniekstand. 'Nee' zeggen tegen mijn kinderen voelt op de een of andere manier niet fijn. Onnatuurlijk. Gelukkig weet Chiel mij gerust te stellen met de woorden: “Lief, ik ben er ook nog hé. En dit keer vanaf het begin.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima