Moeder-zijn van twee en een carrière in de mode: Angeliek vertelt hoe…
Tijd voor een time-out met een moeder die iedereen zou moeten kennen. In ‘What’s Up Mama?’ delen we hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. Ditmaal een inspirerende catch-up sessie met Angeliek Groen (40), mama van Lennox (3.5) en Jimi (5.5 maand). “De balans in werken en moeder-zijn zag ik een lange tijd niet voor me. Ik heb daardoor eerst gedacht dat ik geen kinderen wilde, omdat ik vroeger vrij ambitieus was. Toen ik 35 werd was het now or never.“
Wat voor moeder ben je?
“Ik heb eigenlijk geen idee wat voor moeder ik ben…dat zou je aan mijn twee kinderen moeten vragen. Ik hoop dat ze mij zien als lief, grappig en rechtvaardig. Ik probeer consequent te zijn, maar dat lukt helaas niet altijd omdat ik dan zwicht voor mijn kleine meisje dat zo schattig mijn hand vastpakt en me aankijkt met haar hertenoogjes. Dus: mij bespeelt, maar soms laat ik haar.
Wat ik belangrijk vind is dat mijn kinderen, onbezorgd kinderen kunnen zijn, wetende dat hun vader en ik er altijd voor ze zijn en ze - no matter what - onvoorwaardelijke liefhebben. En ik vind het ook belangrijk dat zij kunnen zijn wie zij willen! Mijn dochter Lennox (3,5) kiest elke ochtend haar eigen kleding uit, met soms de raarste kledingcombinaties als gevolg. Ik wil haar daar zoveel mogelijk vrij in laten omdat het haar smaak is. Natuurlijk geef ik weleens suggesties, maar vaak trekt ze toch aan wat ze leuk vindt. Ook in de winkel kiest ze uit wat haar oog trekt.
Ik heb een hekel aan koken, dus dat doet mijn man. Gelukkig vindt hij het ook echt leuk en kan hij heerlijk koken. Voor Corona hadden we een schoonmaakster die één keer in de twee weken langskwam, maar sinds de lockdown doen we het zelf weer en hebben we de taken verdeeld. De kinderen naar de opvang brengen en halen doen we elke dag in overleg, zij gaan drie dagen in de week naar de opvang de overige dagen is een van ons thuis. We doen eigenlijk alles zoveel mogelijk samen en in goed overleg, wat de een niet leuk vindt doet de ander en visa versa. Maar waar ik me eerst zo bezwaard voelde om een schoonmaakster te nemen zo erg mis ik het nu, dus ik zie ons in de toekomst zeker weer een schoonmaakster nemen.“
“Ik dacht dat ik tijdens mijn zwangerschap meer zou willen weten over mijn biologische ouders en waar ik vandaan kom, maar dat gevoel heb ik eigenlijk niet echt gehad. En ik vraag me af of dat ooit nog komt...”
Je bent van Zuid-Koreaanse afkomst, geef je je kinderen iets mee van je cultuur?
“Klopt, maar ik ben als 2,5 maand oude baby geadopteerd door een stel uit Friesland. Mijn cultuur is Fries. Ik heb bepaalde normen en waarden meegekregen vanuit huis, hard werken, eerlijk zijn, genieten van het leven en trots zijn op wie je bent, die ik hoop aan mijn kinderen over te brengen. Daarnaast wil ik graag als mijn kinderen wat ouder zijn samen met hen naar Korea afreizen om het land waar ik vandaan kom te leren kennen. Die cultuur te ervaren en veel, heel veel te eten. Mijn dochtertje en ik houden namelijk overwegend meer van Aziatisch eten.
Ik dacht dat ik tijdens mijn zwangerschap meer zou willen weten over mijn biologische ouders en waar ik vandaan kom, maar dat gevoel heb ik eigenlijk niet echt gehad. En ik vraag me af of dat ooit nog komt...“
Hoe ervaar je de overgang van 1 naar 2 kinderen?
“De overgang van 1 naar 2 kinderen viel in eerste instantie mee, maar twee weken na de geboorte van onze zoon kreeg hij een lichte hersenvliesontsteking waardoor hij en ik twee weken lang in het ziekenhuis moesten verblijven en daarna nog een week met thuiszorg. Jimi is middenin de lockdown geboren, dus mijn man was thuis met onze dochter, Lennox mocht ons niet bezoeken in het ziekenhuis. Ondertussen is Jimi weer helemaal gezond, groeit als kool en is hij 5.5 maand oud. Door Corona en de ziekenhuisperiode hebben we wat langer in onze babybubbel gezeten en konden we de zorg delen voor onze twee kinderen. En wennen aan de nieuwe gezinssamenstelling, dat was erg fijn. Sinds een 1,5 maand ben ik weer aan het werk en heeft mijn man langzaam aan weer wat klussen als freelance producent, werkt gewoon prima.
Twee kinderen vergt wel meer afstemming. Ik ben in alle eerlijkheid na een dag en avond alleen met twee kleine kinderen ook sneller moe: ik ben continue met ze bezig. Ze vragen de volle aandacht vragen, dat is heerlijk, maar ook vermoeiend. Helemaal als ik de nacht daarvoor minder goed heb geslapen omdat een van de twee wakker was. Ook kost het uit huis gaan langer dan voorheen, maar ook daar anticipeer ik weer op door nog eerder te beginnen met te vertrekken. Qua spullen was het wel superfijn dat we eigenlijk alles nog hadden van Lennox. Alle grote dingen (zoals: de kinderwagen, box) zijn allemaal neutraal van kleur en gebruiken we nu weer. Voor mij vond ik het het allerfijnste dat je de tweede keer weet je wat je te wachten staat, je hebt het allemaal al een keer gedaan en ben daardoor wat gemakkelijker geworden.
We proberen zeker ook nog tijd vrij te maken voor onze vrienden, familie én elkaar. Maar de manier van socializen is wel enigszins veranderd: we spreken meer overdag af met vrienden. Of gaan eten bij elkaar thuis en dan gaan de kinderen gewoon mee. Natuurlijk spreek ik af en toe af met vriendinnen zonder kids, maar dat gebeurd gewoon minder vaak omdat werk en het gezinsleven prioriteit zijn. De mensen met wie ik afspreek zijn dan ook de mensen waar ik met liefde tijd voor vrij maak, causal koffie doen met zogenoemde kennissen is wel voorbij.“
“Het mooiste aan moederschap vind ik de wereld zien door de ogen van mijn kinderen. Het laat mij stilstaan bij de simpele dingen in het leven die zo mooi zijn, maar die ik eigenlijk voor lief had genomen. ”
Is het moederschap wat je ervan verwacht had?
“De balans in werken en moeder-zijn zag ik een lange tijd niet voor me. Ik heb daardoor eerst gedacht dat ik geen kinderen wilde, omdat ik vroeger vrij ambitieus was. Ik dacht dat het niet kon: 3 maanden er tussen uitgaan, minder werken zónder dat het mijn carrière zo schaden.
Echter toen ik 35 werd was het een beetje now or never en besloten we toch voor die now te gaan. Ik had in eerste instantie dan ook niet echt verwachtingen van het moederschap en stond er blanco in. Mijn eerste bevalling was zeker niet wat ik ervan verwacht had… Dat 'als je baby er is, vergeet je alles' was bij mij helaas niet het geval. Desalniettemin, hoe cliché ook, de onvoorwaardelijke liefde die je terug krijgt is ook voor mij van toepassing. Mijn kleine wurmpje die me met volle liefde aankijkt, haar armpjes naar me uitstrekt en altijd blij is om me te zien, blijft een van de mooiste dingen in het leven. En heeft voor mij alles even perspectief gezet.
Door het moederschap kreeg ik meer rust in mijn leven! Ik besefte me dat ik het meeste wel gedaan had op het gebied van werk, maar ook kijkend naar reizen. Ik was er klaar voor, iets wat ik op voorhand niet had gedacht. Na de geboorte van onze dochter ben ik toch weer fulltime gaan werken omdat ik het niet zag zitten om parttime een administratieve baan te gaan doen, want dat is wat parttime nou eenmaal makkelijker is, om in te vullen. Gelukkig ging mijn dochter (bijna altijd) vier dagen in de week (mijn man was één dag in de week thuis) met plezier naar de opvang ,waardoor ik het minder moeilijk vond om haar weg te brengen. Nadat Jimi is geboren ben ik een dag minder gaan werken, beiden gaan nu drie dagen naar de opvang.
Mijn huidige werkgever Daily Paper biedt gelukkig een fijne werkomgeving waar dit kan en ik geen consessies hoef te doen binnen mijn functie als Head of Operations. Hierdoor kan ik mijn werk en gezin goed combineren. Ik ga altijd om 17.30 weg. Eten is ons moment van de dag om als gezin bij elkaar te zijn, dat doen we dan ook met volle aandacht. Moet ik daarna nog even werken, dan klap ik de laptop open als de kids op bed liggen. Mijn werk, doen waar ik passie voor heb en waar ik goed in ben, is nog steeds belangrijk, maar niet meer het allerbelangrijkste.
Het mooiste aan moederschap vind ik de wereld zien door de ogen van mijn kinderen. Het laat mij stilstaan bij de simpele dingen in het leven - die zo mooi zijn, maar die ik eigenlijk voor lief had genomen. We hebben bijvoorbeeld pas de tuin verbouwd met planten en bloemen, dat werkt uitnodigend voor vlinders. Lennox is dol op vlinders, ze vindt ze zo mooi en maakt in de avond in het licht met haar handen vlinder schaduwen. Prachtig! Mijn meisje laat mij kijken naar de schoonheid van de vlinder, dat deed ik eerder niet. Daarnaast zie ik de wereld wat minder zwart/wit en accepteer ik de dingen meer zoals ze zijn. Uitdagingen? Ik vind het soms wel een uitdaging om om te gaan met het temperament van de kleintjes. Ze hebben allebei al zo'n eigen willetje en karakter. Dat is mooi, stimuleer ik, maar daarnaast moeten ze ook luisteren naar ons als ouders. Opvoed-wise doen wij eigenlijk vooral wat wij denken dat goed is voor ze, maar of dat daadwerkelijk zo is dat hopen we dan maar. Ik zal het ze over een paar jaar 'es vragen.“
Tot slot: wat is jouw visie op modern moederschap?
“Mijn moeder heeft mij en mijn zus altijd geleerd om zelfstandig te zijn, door hard te werken niet afhankelijk te zijn van anderen en datgeen wat je hebt te waarderen. Hier heb ik het meest aan gehad en dit hoop ik ook over te dragen aan mijn kinderen. Ik wil ze graag leren en laten ervaren dat iedereen in de wereld gelijk is en gelijke kansen verdient. Hopelijk krijgen zij hetzelfde van de wereld terug en worden ze niet beoordeeld en of benadeeld op basis van hun uiterlijk, afkomst. Ik wil ze alle vrijheid geven om zich te ontwikkelen. En hen helpen om hun doelen te bereiken. Mijn rol als moeder zie ik voornamelijk faciliterend (behulpzaam zijn, makkelijker maken) aan hen zodat zij kunnen uitgroeien tot de mensen die zij willen zijn.
Werken is voor mij belangrijk omdat ik naast moeder ook een individu ben. Ik heb stimulans nodig en ik zoek uitdagingen voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Die uitdaging vind ik ook in het moederschap, maar op een andere manier. Ik ben mama van Lennox en Jimi, maar ook Angeliek: mijn eigen persoon. Wanneer ikzelf gelukkig ben, ben ik leuker voor mijn kinderen.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima