Kiki en haar Coco: ‘‘Ik heb écht het gevoel dat ze bij mij, bij ons hoort’’
Sommigen noemen het de mooiste tijd van hun leven. Anderen streepten de dagen weg tot de bevalling. Geen zwangerschap is hetzelfde en daarom raken we er ook niet over uitgekletst. In ‘Preggo slash Newborn Talk’ eren we de buiken en belevenissen van moms-to-be. Deze week een one-on-one met de kersverse mama Kiki Rigters (30), die tot over haar oren verliefd is op dochter Coco (3 maanden) en openlijk spreekt over de moeizame weg naar haar zwangerschap, de verwachtingen van mama'en en haar kijk op modern moederschap. “Mijn leven is helemaal veranderd. Als ik Coco achter moet laten om te werken vind ik dat heftig. Een belangrijk deel van mij is ergens anders waar ik eigenlijk ook hoor te zijn…“
ENDOMETRIOSE
“Als klein meisje was ik geobsedeerd door baby's, ik wilde ze altijd vasthouden. Vanaf het moment dat ik ongesteld werd, wilde ik al moeder worden. Mijn partner Dirk en ik hebben gewacht totdat we een huis hadden waar gezinsuitbreiding mogelijk was (daarvoor zat ik altijd te kijken of er toch niet ruimte was voor een baby'tje). In 2017 verhuisden we naar een huis met een extra kamer, toen dachten we: laten we beginnen. Niet wettende dat het uiteindelijk precies twee jaar zou duren voordat ik zwanger raakte van Coco. Die periode was best een struggle. Ik bleek een vorm van endometriose te hebben, 1 op de 10 vrouwen heeft het. Endometriose is kort gezegd stukjes van het baarmoederslijmvlies die buiten de baarmoeder terechtkomen. Het vervelende van endometriose, naast de enorme pijnscheuten in mijn blaas als ik ongesteld ben en naar de wc moet, is dat je het niet goed kunt zien met een inwendige echo… Hierdoor was een kijkoperatie nodig. Tijdens deze operatie is er een cyste bij m'n eileider gevonden en gelijk weggehaald. Door zelf veel onderzoek te doen naar endometriose en gezondheid, besloot ik éxtra goed voor mezelf te zorgen: door nog gezonder te eten, meer te slapen en voldoende te bewegen. Ik zat lekkerder in mijn vel, voelde me na al die tijd eindelijk weer beter en fitter. De zondag voordat ik mijn eerste shot van de hormoonbehandeling en IUI zou halen, als gevolg op de kijkoperatie, kwam ik erachter dat ik zwanger was. Op de natuurlijke manier! Ik was zó blij.
Wat ik graag tegen vrouwen zou willen zeggen die in een gelijksoortige situatie zitten? Je bent niet alleen. Ik heb heel erg geprobeerd om naar mezelf te kijken, mezelf niet te vergelijken. En de zwangerschap van een ander niet op mezelf te betrekken. Ook heb ik meerdere zwangere vrouwen om mij heen gewoon gevraagd hoe het bij hun is gelukt. Wat bleek, iedereen heeft zo een verhaal… En bij lang niet iedereen lukt het binnen het eerste jaar. Er wordt alleen (nog) niet genoeg over gepraat. Je hormonen moeten in balans zijn om zwanger te kunnen raken, dat kan je op een natuurlijke manier beïnvloeden door op een gezonde manier te leven. En te luisteren naar wat je lichaam nodig heeft. Zoek het (eerst) buiten het ziekenhuis, op andere manieren.“
“De bevalling zelf ging eigenlijk heel goed. Dirk en ik waren een team, ik voelde me heel erg gesteund door hem.”
ZWANGERSCHAP & BEVALLING
“Ik vond het fantastisch om zwanger te zijn! De negen maanden gingen veel te snel voorbij. Het eerste trimester vond ik wel pittig, ik had een hekel gekregen aan eten en weinig energie. Dat is later in de zwangerschap gelukkig goed gekomen. Ik denk met warme gedachten terug aan de eerste schopjes van Coco, zo'n bijzonder moment was dat. Bij de 20 weken echo bleek dat mijn placenta heel laag lag in mijn baarmoeder, in de weg van het geboortekanaal. Dat betekende dat ik hoogstwaarschijnlijk een geplande keizersnede zou krijgen, dat kwam hard aan. Ik wilde zo graag natuurlijk bevallen. Met de 32 weken echo was te zien dat mijn placenta omhoog was gegroeid, ik kon toch natuurlijk bevallen, dat zag ik niet aankomen (oh, shit ik moet nog een cursus doen). Toen ik die omschakeling had gemaakt werd ik nieuwsgierig naar de bevalling.
De bevalling zelf ging eigenlijk heel goed. Dirk en ik waren een team, ik voelde me heel erg gesteund door hem. Ik heb er in totaal 12 uur over gedaan, netjes elk uur een centimeter erbij. Binnen 40 minuten heb ik Coco eruit geperst. Dat moment was onwerkelijk. Ik weet nog goed dat ze op mijn borst werd gelegd en ik aan Dirk vroeg hoe ze eruit zag, omdat ik het zelf niet goed kon zien. Ik voelde me verbonden met haar, maar die moedergevoelens kwamen later.“
ONZE COCO
“Ik vond de kraamtijd heel bijzonder. Coco doet het heel goed, borstvoeding verloopt soepel en we kunnen als gezinnetje aan elkaar wennen. Deze fase zie ik als een periode waarin ik mijn dochtertje leer kennen. Ik ben heel trots op Coco! Ik heb écht het gevoel dat ze bij mij, bij ons hoort. Ze herkent ons ook. Alles klopt aan haar. We hebben lang op haar gewacht en het was zeker niet makkelijk, maar ze is het allermooiste dat ons is overkomen. Dít meisje hoort bij ons.“
“Ik wil Coco meegeven dat ze mooi en bijzonder is zoals ze is! Als moeder zal ik haar proberen te leren om naar haar gevoel te luisteren en van zichzelf te houden.”
VERWACHTINGEN VERSUS REALITEIT
“De verwachtingen van het moederschap (denk: weinig slaap, veel liefde, veel emoties) komen overeen met de realiteit. Wel heb ik de hormonen iets onderschat. Ook dacht ik makkelijker over borstvoeding geven. Ik vind het soms mooi; soms ook ingewikkeld, omdat het lichamelijk zwaar is. Omgaan met een baby: Coco verzorgen (dragen, wassen, knuffelen!) komt overeen met wat ik ervan had verwacht. Mijn leven is helemaal veranderd. Als ik Coco achter moet laten om te werken vind ik dat heftig. Als ik zonder haar ben voel ik me niet meer alleen. Een belangrijk deel van mij is ergens anders waar ik eigenlijk ook hoor te zijn…dat gevoel draag ik nu altijd bij me.“
MODERN MOEDERSCHAP
“Voor mij is het heel belangrijk om naast mama-zijn te blijven werken als fotograaf. Dat is iets van mij. Ik ben een leuker mens als ik ook nog mijn eigen ding blijf doen. En dat is ook positief voor Coco! Vorige week ben ik weer begonnen met werken en heb ik onze kleine voor het eerst naar de gastouder gebracht. Ik had zin om weer aan de slag te gaan, maar het was ook janken.
Dirk en ik doen het echt samen, de praktische dingen: luiers verschonen, in de nacht opstaan etc. Maar ook de hort op doen we met z'n drieën. We praten over alles. Het gezinsleven bevalt ons!
Ik wil Coco meegeven dat ze mooi en bijzonder is zoals ze is! Als moeder zal ik haar proberen te leren om naar haar gevoel te luisteren en van zichzelf te houden. Hoe? Door veel te praten, alles met elkaar te delen. Ik hoop met mijn dochter een vertrouwensband op te bouwen. Dat heb ik ook met mijn eigen moeder. Zij is de eerste persoon die ik bel als er iets - klein of groot - is.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Norah Joy
Visagie: Laura van Duijnhoven
Concept en coördinatie: Gina Pesulima