De weg naar zwanger-zijn was een bumpy ride voor Valérie… “Ik was bang dat ik niet meer zwanger kon worden door de chemokuren en dat het niet voor ons was weggelegd”
Sommigen noemen het de mooiste tijd van hun leven. Anderen streepten de dagen weg tot de bevalling. Geen zwangerschap is hetzelfde en daarom raken we er ook niet over uitgekletst. In ‘Preggo slash Newborn Talk’ eren we de buiken en belevenissen van moms-to-be. Ditmaal de beurt aan Valérie Ntantu (27), op de foto 31 weken zwanger, maar inmiddels almost ready to give birth (38 weken and counting). De mama in spé vertelt over de bumpy ride naar haar zwangerschap, waar ze straks het meest naar uitkijkt als haar dochter is geboren en deelt haar visie - als zelfstandig ondernemer - op modern moederschap.
“Ik ben ervan overtuigd dat ik naast het moederschap de tijd en ruimte moet krijgen (of beter gezegd: nemen) om te doen wat ik leuk vind. Daar is mijn werk onderdeel van. Als het aan mij vraagt is het ook belangrijk om te laten zien dat je succes kunt boeken door hard te werken. Hard werken wil natuurlijk niet zeggen dat ik geen tijd met mijn dochter zal doorbrengen. Dat is het voordeel van freelance modestylist zijn. Zowel mijn partner Helder als ik zijn ondernemers, dus we willen kijken hoe dit gaat. We zijn altijd gelijk geweest in onze relatie - soms werkt en verdient de een wat meer dan de ander of andersom, maar er zijn nooit verwijten naar elkaar. Dat werkt voor ons, zal hetzelfde zijn als de kleine er is.”
ZWANGERSCHAP CHECK-UP
“Ik voel me uitstekend! De meeste tijd van mijn zwangerschap heb ik me vrijwel niet zwanger gevoeld. Tenminste, niet als hoe de meeste vrouwen het beschrijven… Ik ben niet misselijk geweest - op twee keer na, qua vermoeidheid gaat het goed. En kwaaltjes heb ik eigenlijk ook niet (behalve vreselijke maagzuur, maar ach). Eigenlijk gaat het tot nu toe nog easy peasy, hopelijk geldt dat ook voor de bevalling. Ik kijk dus eigenlijk terug op een hele goede en voorspoedige zwangerschap. De hele zwangerschap heb ik vrolijk rondgehuppeld en makkelijk door kunnen werken. Nu heb ik sinds twee weken verlof en dat waardeer ik ook enorm. Even geen stress en sjouwen met kleding - wat ik eigenlijk tot het laatste moment nog wel heb gedaan gezien ik werk namelijk als modestylist. Oops. Nu fully focus op de baby!”
“Ik was bang dat ik niet meer zwanger kon worden door de chemokuren en dat het niet voor ons was weggelegd.”
BUMPY RIDE
“De weg naar het zwanger was een bumpy ride. Ik heb een medisch verleden, waardoor ik een jaar tot anderhalf jaar na mijn laatste chemokuur niet zwanger mocht raken. Dat vonden zowel mijn man Helder als ik erg lastig - gezien we al tien jaar samen zijn en we uitkeken naar een volgende stap. Ik werd er ook vooral onzeker van... Ik was bang dat ik niet meer zwanger kon worden door de chemokuren en dat het niet voor ons was weggelegd. Toen we groen licht kregen van de het ziekenhuis was ik geobsedeerd door de vruchtbaarheid apps. Ik liet het mijn partner niet zo merken, maar het vrat mij van binnen best op. Iedere maand hoopte ik dat mijn menstruatie uit zou blijven en iedere keer als het een paar dagen 'te laat 'was, kocht ik een test.
Helaas was het meerdere malen geen positieve test. Ik wilde vooral weten of ik nog vruchtbaar was - daar hield ik me dagelijks mee bezig. Uiteindelijk ben ik bij een goede kennis in huilen uitgebarsten en die adviseerde mij alle apps te verwijderen: gun jezelf en je lichaam de tijd en dan komt het van zelf. Dit advies heb ik (een soort van) opgevolgd en alle apps in een mapje weggestopt zodat het niet meer het eerste zou zijn wat ik zag als ik mijn telefoon opende.
Uiteindelijk bleef ik iedere maand menstrueren tot ik in februari jl. een hele heftige bloeding (inclusief bloedprop, sorry for the details!) had. Deze bloeding was zo heftig en had ik maar één keer eerder meegemaakt met als gevolg dat ik daarna ernstig ziek werd. Na twee dagen in spanning te hebben gezeten kon ik samen met Helder naar het ziekenhuis om te kijken wat er aan de hand was - en vooral uit te sluiten dat ik niet weer ziek was. Lang verhaal kort: in het ziekenhuis kregen we meest onverwachte en meest prachtige nieuws…dat we in verwachting zijn van een kindje. En toen waren we al 9 weken zwanger, wat betekende dat ik in december zwanger ben geraakt - 6 maanden nadat we medisch gezien groen licht hadden gekregen.”
DE AANSTAANDE BEVALLING
“Hoe ik tegenover de bevalling sta? Positief! Ik heb er geen verwachtingen van, behalve dat het wel hard werken zal worden en ongetwijfeld veel pijn zal doen. Ik kijk er niet tegenop en alle 'horror' verhalen doen mij eigenlijk ook niet veel. Ik zie het wel, dat is een beetje mijn motto. Ik hoop dat het goed en voorspoedig gaat, op de manier hoe ik het graag voor me zie. Al weet ik ook wel dat dat waarschijnlijk een mooie illusie is. Ik heb een bevalplan gemaakt, maar daar staan geloof ik niet heel veel bijzondere dingen in. Ik vond het vooral fijn om te visualiseren hoe Helder en ik het voor ons zien, om te kijken of we op één lijn zitten. Nou dat kwam goed, want we zijn het namelijk overal over eens. Ik wil - door het verleden - graag in het ziekenhuis bevallen, met Helder als enige aanwezige naast het benodigde ziekenhuispersoneel.”
“Ik denk dat ik klaar ben voor het moederschap en dat ik er alles aan zal doen om de beste moeder voor mijn dochter te kunnen zijn. Ik heb een goed voorbeeld aan mijn eigen moeder.”
OUR LITTLE FAMILY
“Ik kijk het meest er naar uit dat er straks een klein poppetje is die is ontstaan uit onze liefde, dat wij haar samen gaan opvoeden en hopelijk een heel mooi leven kunnen bieden. Ik kan me nu al verheugen op kleine dingen, zoals dat ze haar lichaampje uitrekt na het doen van een slaapje. Maar ik kijk ook heel erg uit naar samen op vakantie gaan en gewoon het leven met z'n drietjes. Our little family! Ik weet dat Helder een fantastische vader zal zijn, dus ik kan niet wachten om hem die taak te zien vervullen. En als ik het mag zeggen: heb ik ook geen twijfels over mezelf als moeder. Dat klinkt misschien arrogant, maar zo is het niet bedoeld. Ik denk dat ik klaar ben voor het moederschap en dat ik er alles aan zal doen om de beste moeder voor mijn dochter te kunnen zijn. Ik heb een goed voorbeeld aan mijn eigen moeder. Ik ben van mezelf erg nuchter en probeer altijd mijn gevoel te volgen, zo zal ik denk ik ook in het moederschap staan. Ik lees wel veel en ik kijk ook veel video's online over en van andere moeders, maar ik klem me daar niet aan vast. Het komt uiteindelijk toch altijd goed!
Of ik bang ben dat de dynamiek thuis anders wordt met een baby? We hebben het hier wel eens over gehad, maar we zijn er allebei niet bang voor. Ik denk dat het een mooie aanvulling is op hetgeen dat we samen hebben. Natuurlijk zullen er dingen veranderen en moet je meer tijd voor elkaar in plannen, omdat je niet altijd meer spontane dingen kunt doen. Ik denk dat - net als in een relatie met z'n tweetjes - communicatie the key is en ik heb er vertrouwen in dat die van ons sterk genoeg is om te kunnen aangeven als de ander ergens anders over denkt.”
MODERN MOEDERSCHAP
“Ik ben ervan overtuigd dat ik naast het moederschap de tijd en ruimte moet krijgen (of beter gezegd: nemen) om te doen wat ik leuk vind. Daar is mijn werk onderdeel van. Ik kom uit een gezin waarin altijd hard gewerkt wordt - door zowel mijn vader als mijn moeder. Mijn moeder was niet altijd thuis, maar ik heb dat niet als probleem gezien. Ik hoop dat dit hetzelfde zal zijn voor mijn dochter. Als het aan mij vraagt is het ook belangrijk om te laten zien dat je succes kunt boeken door hard te werken. Naast mijn privéleven, maakt mijn job mij ook echt een blij mens, wat ik ook wil zijn in het bijzijn van de kleine. Hard werken wil natuurlijk niet zeggen dat ik geen tijd met mijn dochter zal doorbrengen. Dat is het voordeel van freelance modestylist zijn. Zowel Helder als ik zijn ondernemers, dus we willen kijken hoe dit gaat. We zijn altijd gelijk geweest in onze relatie - soms werkt en verdient de een wat meer dan de ander of andersom, maar er zijn nooit verwijten naar elkaar. Dat zal hetzelfde zijn als de kleine er is.
Soms zal de een meer doen in het huishouden en het zorgen voor de baby en de andere keer is het de ander. Voor nu hebben we gepland dat ze twee dagen naar de opvang gaat, één dag naar mijn moeder en de andere dagen bij (één van) ons is. We gaan zien hoe het loopt. Mocht het niet werken, dan gooien we het om. We hebben er alle vertrouwen in dat het goedkomt.”
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Concept en coördinatie: Gina Pesulima