Single dad Rick over zijn ‘nieuwe’ leven, de innige band met dochter Manoa en zelfontwikkeling
Hold up, rewind. Tijd voor een time-out met een vader die iedereen zou moeten kennen. In ‘Daddy Cool’ delen we - net zoals in What's Up Mama?, maar dit keer is de vader aan het woord - hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. Deze keer hebben we een one-on-one met single dad Rick van Weert (35) voor jullie in petto. We vroegen de vader van Manoa (4) naar zijn 'nieuwe leven', zo ook wat de voor en- nadelen zijn van alleenstaand ouderschap. Daarbij vertelt hij openhartig wat zelfontwikkeling voor hem is gaan betekenen. “Ik ben Manoa's basis, maar ik ben ook mijn eigen basis. Als het met mij niet goed gaat, kan ik ook niet goed voor haar zorgen. Het vaderschap is onze reis samen! Ik blijf leren.“
Fulltime werken, geen partner en co-ouderschap rocken. Hoe doe je dat?
“Ik doe het gewoon! Nee, zonder dollen: het gaat mij eigenlijk vrij natuurlijk af. Ik ben goed in plannen, dat helpt. Het scheelt ook wel dat ik vanwege mijn werk als gymdocent gewend ben om altijd 'aan' te staan. Tijd doorbrengen met mijn dochter geeft mij nieuwe energie! Enne, als ik in de avonduren, als Manoa lekker in haar bedje ligt te slapen, nog achter de laptop moet zitten om wat mailtjes voor mijn werk te doen - is er geen partner die daarom zeurt. Dat is fijn.
Mijn prioriteit ligt bij Manoa, zij is mijn nummer 1. Misschien ben ik daar extremer in omdat ik geen partner heb. Maar hier voel ik me goed bij. Ik wil graag zoveel mogelijk meemaken van Manoa, haar ontwikkelingen. Helemaal als ik zie hoe snel de tijd gaat en hoe groot ze wordt.“
“Hoewel we minder tijd met elkaar doorbrengen, dan toen haar moeder en ik nog samen waren (en we een gezin vormden), is de tijd die er nu samen is wél anders. Kwalitatiever.”
Hoe ben je als vader, wat typeert jou?
“Ik laat me altijd leiden door mijn gevoel. Wat denk ik te zien en op te merken. Wat voel ik daarbij… Ik wil voor Manoa de beste vader zijn die ik kan zijn. Ik wil haar veiligheid geven. Vertrouwen. Een solide basis. Zodat zij kan groeien, maar ik ook. Hoe ik mezelf in drie woorden als vader zou omschrijven? Denkt na. Liefdevol, avontuurlijk, geduldig. En beschermend. Extra omdat ze een meisje is. Maar ook omdat ik haar niet eveneens wil verliezen (Rick en zijn ex verloren in 2016 hun zoon Josha nadat hij één dag oud was). Dat is écht mijn grootste angst!“
Wat betekent vader-zijn voor jou? En is de betekenis, dan wel invulling 'anders' - sinds je de helft van de tijd alleen bent met je dochter Manoa?
“Alles. Mijn dochter is mijn alles! De betekenis van vader-zijn is niet anders dan vier jaar geleden, toen Manoa geboren werd. De invulling wel. Hoewel we minder tijd met elkaar doorbrengen, dan toen haar moeder en ik nog samen waren (en we een gezin vormden), is de tijd die er nu samen is wél anders. Kwalitatiever. Ik maak graag herinneringen samen. We doen veel leuke dingen. En hebben een sterke band! Ik ben zo'n vader die met plezier met zijn kleuter naar K3 gaat. M'n dochter krijgt mij bijna zo gek dat ik er in matchy matchy outfits naartoe ga.“
“Therapie zette alles in perspectief. Mijn referentiekaders van het leven zijn veranderd. Eerder draaide het veelal om werken en werken en werken. En luxe-vakanties. Nu geniet ik van de kleinste dingen, zoals: koekjes bakken met Manoa.”
Ik ben geen vader geworden om het parttime te zijn… Dit waren jouw eigen woorden, toen 2 jaar geleden de relatie met de moeder van Manoa stukliep.
“Klopt. Zo voelde dat destijds ook. Bedoel, ik was twee jaar lang non-stop met mijn dochter, ons gezin. En van de een op andere dag zag ik Manoa niet meer elke dag. Dat vond ik heel moeilijk. Ik viel dan ook in een diep gat (lees: ik was een schim van de persoon die ik nu ben!). Ik kwam als het ware tot stilstand. En om verder te kunnen moest ik eerst nog veel dieper gaan.
En daar bedoel ik mee, in therapie. Om vrede te vinden met de nieuwe situatie en mijn weg te vinden in mijn nieuwe leven (denk: alleen leren zijn), moest ik met mezelf aan de slag. Dat was heftig, confronterend en energierovend. Maar vooral nodig. Therapie zette alles - hoe cliché ook - in perspectief. Mijn referentiekaders van het leven zijn veranderd. Eerder draaide het veelal om werken en werken en werken. En luxe-vakanties. Nu geniet ik van de kleinste dingen, zoals: koekjes bakken met Manoa. Na een pittige periode kan ik oprecht zeggen dat het lekker gaat. Ik zit goed in me vel, Manoa doet het supergoed op de basisschool, het co-ouderschap gaat ons steeds makkelijker af en ik geniet optimaal van mijn prachtige dochter en ons leven.
Ik ben Manoa's basis, maar ik ben ook mijn eigen basis. Als het met mij niet goed gaat, kan ik ook niet goed voor haar zorgen. Het vaderschap is onze reis samen! We blijven graag leren.“
Wat vind je het moeilijkst én het mooist aan single vaderschap?
“Je doet alles alleen. Als Manoa ziek is, ze alles onder spuugt en slecht slaapt is er niet iemand waarop ik kan terugvallen. Ik sta constant 'aan', in de verzorgingsmodus. Dat is soms lastig. De mooie kant: ik mis bijna niets. En we hebben een innige band omdat we echt met z'n tweetjes zijn. Dat vind ik heel waardevol! Juist nu ze nog zo jong is. Sure, in het begin was het wennen. Ik keek er tegenop om voor het eerst alleen met Manoa uit eten te gaan, tussen de gelukkige gezinnen. Maar nu loop ik vol trots met mijn meisje het pannenkoekenhuis of de Efteling plat.“
Tot slot: kloppen de vooroordelen, heeft een single vader veel aanspraak?
“Lacht! Als ik met Manoa in de stad loop kijken er heus wel mensen. Ook genoeg vrouwen. Sommige zijn brutaal genoeg om iets te zeggen, bijvoorbeeld over onze lerenjasjes of biker boots. Ik zie het als een compliment. Of ik ook weleens DM's krijg? Haha, ja hoor. Weleens.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Charise Abigail
Concept en coördinatie: Gina Pesulima