Een moeder-dochter onderonsje met Astrid en Jaleesa
Onder de noemer durf te vragen vindt er in ‘Like Mother, Like Daughter’ een open gesprek plaats tussen moeder en dochter. Een intiem dialoog met goudeerlijke antwoorden. Althans, dat hopen we. Om er zó achter te komen hoe goed deze vrouwen elkaar eigenlijk kennen. Ditmaal de beurt aan moeder Astrid Wijks-Ruimwijk (61) en dochter Jaleesa Vos-Lunes (32) . “Ik vind dat ik ook op jou lijk in mijn doen en laten. Mijn doorzettingsvermogen heb ik van jou. Je ging altijd door, je zeurde niet. En vroeg nooit om hulp. Dat is ook een valkuil, want zo was ik ook. Ik wilde alles zelf doen. Ik heb moeten leren dat het oké is om, om hulp te vragen.”
Jaleesa, voordat we starten…kun je iets vertellen over jullie moederdochter band?
“Mijn moeder en ik hebben een goede, warme band. Ik ben opgegroeid in een meidenhuis. Mijn moeder voedde mijn drie zussen en mij op. Van jongs af aan waren we heel open naar elkaar, alles was bespreekbaar. Ik kon met van alles bij mijn moeder (en zussen) terecht. Van relatie struggles tot fysieke en mentale veranderingen die je als (jonge) vrouw doormaakt. Heel fijn!”
Een so called moeder-dochter onderonsje, waar NANA bij aanwezig was…
Jaleesa: “Leuke vraag.“ Mam, vind je dat ik op jou lijk?
Astrid: “Qua uiterlijk zeker, we hebben dezelfde blik en lach. Vooral toen je jonger was deed je mij aan mezelf denken. Er is een oude foto van mij toen ik een jaar of 8/9 was en dat meisje op de foto had ook jij kunnen zijn… Het is dat de kleding die ik aanhad de tijd verraad (lacht!).”
Jaleesa: “Ik vind dat ik ook op jou lijk in mijn doen en laten. Mijn doorzettingsvermogen heb ik van jou. Je ging altijd door, je zeurde niet. En vroeg nooit om hulp. Dat is ook een valkuil, want zo was ik ook. Ik wilde alles zelf doen. Ik heb moeten leren dat het oké is om, om hulp te vragen.”
Astrid: “Mooi gezegd.“ Nu je zelf kinderen hebt, hoe kijk je terug op je jeugd?
Jaleesa: “Met warme gevoelens! En met nog meer respect en bewondering voor wat je voor ons hebt gedaan (en gelaten) als moeder. Je bracht ons groot in je eentje, was werkend totdat je een auto ongeluk kreeg en gedeeltelijk werd afgekeurd. Je was er altijd toen ik uit school kwam, fijn.“
Astrid: “Weet je nog dat we altijd samen gingen koken? Heb je dat boekje met recepten nog?“
Jaleesa: “Ja zeker, dat zijn een van mijn mooiste herinneringen. Het receptenboekje heeft een prominent plekje in onze keuken. Ik kook die recepten nu met de kids, weliswaar met een twist omdat ik nu geen vlees meer eet.“ Wat is het liefste dat ik ooit voor je heb gedaan?
Astrid: “Zoveel! Maar waar ik je vooral dankbaar voor ben is dat ik door jou mijn geloof heb omarmt. En mijn relatie met God heb kunnen opbouwen. Jij hebt mij laten zien hoe waardevol, betekenisvol het geloof kan zijn, als je er maar voor openstaat. En doordat ik me meer ben gaan openstellen is mijn man ook op mijn pad gekomen. Daarin heb jij een groot aandeel gehad, jij zei dat ik hem een kans moest geven… Weet je nog dat ik in het begin zei dat ik hem te klein vond?“
“Dansen staat voor ons symbool voor joy, het leven vieren. Samen!”
Jaleesa: Lacht! “Ja, dat weet ik zeker nog. En kijk waar jullie nu zijn. Dankbaar ben ik daarvoor!”
Astrid: Wat is jouw fijnste herinnering aan mij als moeder?
Jaleesa: “Wauw, mooie vraag. Even denken… Dat zijn er zoveel, maar iets dat mij altijd is bij gebleven is dat we op zondag naar de dansschool gingen. Mijn zusje en ik hadden dan eerst salsa-les en daarna volgde jij je les. Dansen staat voor ons symbool voor joy, het leven vieren.“
Astrid: “Mooi tijd was dat! Nu zijn er geen danslessen meer, maar we dansen gelukkig nog steeds samen. In de woonkamer, in de keuken: noem het maar op. Salsamuziek verbindt ons!“
Jaleesa: Welke drie dingen in het leven zijn voor jou het belangrijkst?
Astrid: Denkt na. “Liefde, eerlijkheid en vertrouwen.“
Jaleesa: Heel mooi! “Ik kan mij hierin vinden. Vrijheid is voor mij persoonlijk ook nog belangrijk. Ik geloof erin dat als er vertrouwen is, je vrijheid kan geven. En dat ervaar ik als zeer prettig.“ Over vrijheden gesproken, heb je ergens spijt van, dat je nooit hebt gedaan?
Astrid: “Ik wil sommige landen nog zien, ook al ben ik bang om te vliegen. Een cruise lijkt mij ook geweldig. Dat vind ik trouwens ook eng, op het water. Maar, ik wil mijn angsten overwinnen.“
Jaleesa: “Nou, het kan allemaal. Je man werkt bij KLM!“
“Ik heb vier meiden en jij bent de enige die gepland was. Ik hoor vaak dat ik jou voor trek, maar dat is niet zo. Onze relatie gaat zo vanzelf...”
Astrid: Wat is geluk volgens jou?
Jaleesa: “Dat je in het moment waar je bent dat je kan omarmen wat je hebt. En dat het niet iets is wat je vind als je ernaar blijft streven. Je kan ervoor kiezen!“ Hoe zie je mij over tien jaar?
Astrid: “Als een sterke, zachte vrouw die heel veel van haar plannen heeft verwezenlijkt. Je hebt een kinderdagverblijf en in de toekomst wil je een tweede en derde vestiging, dat gaat je lukken. Je hebt zoveel geluk. Je bent een gelukskind! God houdt van jou. Alles komt goed, geloof me.“
Jaleesa: “Heel mooi mam, dankjewel.“ Wat beteken ik eigenlijk voor jou?
Astrid: “Heel veel. Ik heb vier meiden en jij bent de enige die gepland was. Ik hoor vaak dat ik jou voor trek, maar dat is niet zo. Onze relatie gaat zo vanzelf, er is begrip over en weer als de een druk is. En we hebben aan een paar woorden genoeg. Je bent een kind dat altijd luistert, je bent kalm en wijs. Ik neem óók van jou aan.“ Hoe ervaar jij onze moeder-dochter relatie?
Jaleesa: “Als waardevol! We hebben een moeder-dochter relatie met vriendschapselementen.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima