Gainer en Jaxx: “Ik bekijk de wereld door de ogen van mijn zoontje, dat is heel bijzonder”
Hold up, rewind. Tijd voor een time-out met een vader die iedereen zou moeten kennen. In ‘Daddy Cool’ delen we - net zoals in What's Up Mama?, maar dit keer is de vader aan het woord - hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. Dit keer spraken we Gainer Stalder (40), de vader van Jaxx Raiden (1) over het eerste jaar als papa. We vroegen hem waarom hij heeft 'gewacht', of Jaxx qua innerlijk ook zoveel op hem lijkt *kijk die foto's* en wat zijn kijk is op modern vaderschap. “Het gezin is prioriteit, we doen veel met z'n drieën: we gaan naar een tentoonstelling, het terras (toen het nog kon) of een speelparadijs. Dat gezegd hebbende, vind ik het ook belangrijk dat ik mijn eigen leven en 'dingen' heb.“
Je bent vader geworden net voor je 40e, bewust gewacht?
“Ja en nee. Mijn partner Tanya en ik zijn al 17 jaar samen, ik wilde al eerder kinderen, maar het is wel een beslissing die je samen moet maken. Achteraf ben ik eigenlijk wel blij dat we gewacht hebben. Ik heb het management van artiesten gedaan en vloog van Indonesië naar Amerika, ik was altijd on the go. Mijn werk slokte zoveel uren: aandacht en energie op, maar omdat Tanya mij altijd steunde kon ik me helemaal eraan overgeven. Ik had geen beperkingen. Als ik toen al vader was, was dat wellicht anders. Vader worden op een latere leeftijd geeft denk ik heel veel rust. Is 40 trouwens 'oud'? Voor Nederlandse begrippen misschien. Het leuke is ook dat het mij ook jong houdt. Ik bekijk de wereld door de ogen van mijn zoontje Jaxx, dat is heel bijzonder.“
“We hebben als pril gezin veel tijd met elkaar gehad, we zijn bewust samen geweest. Dat is waardevol, zo hebben we een band gecreëerd.”
Ik zie uiterlijke gelijkenissen tussen jou en Jaxx, wat is hij voor persoontje?
“Jaxx is een wildebras, een avonturier. Zijn tweede naam is Raiden, in het Japans betekent het the god of thunder and lightning. Ik zal je zeggen, hij doet zijn naam eer aan! Never a dull moment.“
Je zoontje is nu 1, hoe kijk je terug op het eerste jaar?
“Het was een bijzonder jaartje, we zaten middenin Corona. We hebben als pril gezin veel tijd met elkaar gehad, we zijn bewust samen geweest. Dat is waardevol, zo hebben we een band gecreëerd. We zijn een drie eenheid, al is Jaxx met zijn mama wel 4 handen op 1 buik. Ik ben daar weleens jaloers op (lacht!). Hij is een mama's kindje, ik was vroeger een papa's kindje.
We zijn sportief, we gingen alleen niet meer naar de sportschool, we gingen met zijn drietjes naar het park en daar oefeningen doen. Of we gingen skaten achter de kinderwagen. Family bonding! Jaxx vond het geweldig. In ons gezin is eten een 'ding', Jaxx eet alles. Hij eet in de ochtend bamisoep, om vervolgens in de middag rijst te eten. Hij kijkt naar eten, hij speelt met eten. Alles zit onder: zijn hoofd, haren, oren, het maakt ook niet uit… Hij houdt echt van eten.
Ik ben een familiemens, dat is mijn Indonesische cultuur: naar elkaar omkijken. De basis is thuis. We willen Jaxx het gevoel geven dat hij daar altijd op kan terugvallen, door het te laten zien.“
Wat is jouw kijk op modern vaderschap?
“Dat je ook jezelf kan zijn, als vader. Het gezin is prioriteit, we doen veel met z'n drieën: we gaan naar een tentoonstelling, het terras (toen het nog kon) of een speelparadijs. Dat gezegd hebbende, vind ik het ook belangrijk dat ik mijn eigen leven en 'dingen' heb. Kijkend naar werk en vrienden. Ik wil blijven ondernemen (en mezelf educaten) én ook met mijn vrienden een weekendje naar Marbella kunnen. Voor mij staat niet alles in het teken van het vaderschap.“
“We voeden Jaxx op zoals onszelf...maar hij is zijn eigen persoon”
Wat wil je Jaxx graag meegeven in het leven?
“Leef in het moment, geniet van het leven. Ik ben voorstander van hard werken, als je ergens voor wil gaan, moet je hard werken. Maar genieten is ook zeker belangrijk. Verder hoop ik dat Jaxx een doel in z'n leven krijgt. En als hij fouten maakt, moet-ie weer opstaan. Het ergste wat je kan doen, is het niet proberen. We voeden hem op zoals onszelf…maar hij is zijn eigen persoon.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Concept en coördinatie: Gina Pesulima