Onze Birgit is de laatste tijd echt een - her words - ‘ontzwangerzilla’, ze schreef er een column over
In Mom Life with B. neemt Birgit (26) je mee in het leven van een jonge moeder. Op 25 oktober zijn zij en haar vriend D. de trotse ouders geworden van Loua Mae. Daarnaast is ze bonusmoeder van twee pubers van 11 en 14 jaar. Lees mee!
“In mijn zwangerschap viel ik best mee als pregzilla. Althans, ik hoop dat als mijn vriend D. dit leest, hij niet keihard nee schuddend naar zijn scherm zit te turen. Maar ik vond mezelf best meevallen. Oké, op diverse huilbuien over welke kleur de gordijnen in de babykamer moesten worden na dan.
Toen ik was bevallen had mijn lichaam tijd nodig om te herstellen en ook mijn hormonen draaiden overuren. Logisch natuurlijk. Maar beetje bij beetje herstelde dit en voelde ik me al 'snel' de oude. Ondanks ik flink moest wennen aan de nieuwe situatie. Toen ik na drie maanden weer begon met werken (na bijna een jaar er tussenuit geweest te zijn), merkte ik dat ik chaotischer was dan ooit te voren. Een kwaaltje waar ik nog steeds last van heb trouwens. Het lijkt soms wel alsof de zwangerschapsdementie een hele deel van hersenen heeft opgegeten. Gelukkig is hier een duidelijke verklaring voor: de vergeetachtigheid en slechte concentratie komen door hormonale schommelingen.
Dan heb je nog het gutsende zweet (ik bezit tegenwoordig het talent om van ijskoud naar bloedheet te gaan in luttele seconden), dat zomaar uit het niets kan komen. Oh, en de ergste haaruitval ooit (bossen haar door het hele huis). Ik neem het allemaal voor lief, want grotendeels ben ik ook gewoon weer een beetje ik. Zonder buik, zonder hechtingen, zonder al te veel gedoe.
Het zijn voornamelijk de lichamelijke klachten waar ik me op had voorbereid. Logisch ook, je lichaam heeft topsport geleverd: 9 maanden lang intensief trainen met een bevalling als finale voor het olympisch goud. Natuurlijk was ik ook vaak genoeg verdrietig (om niks), moe of geïrriteerd, maar dat wijdde ik vooral aan de nachten zonder slaap. Ik stond er eigenlijk niet eens bij stil: dat ontzwangeren.
Maar de laatste weken raast er een hormonale wervelstorm in mij en ben ik des te meer een soort ontzwangerzilla. Voor mijn omgeving, maar vooral voor mezelf. Echt over gepraat wordt er trouwens niet, merk ik. Want als je op ontzwangeren googelt kom je niet verder dan de kraamtranen, de naweeën en het vloeien.
Negen maanden op, negen + maanden af
Somber, geïrriteerd, sneller gekwetst en een stuk gevoeliger - het zijn emoties die zich in een vlot tempo afwisselen. Waar ik op het ene moment het gevoel heb dat ik de wereld aan kan, voelt het vervolgens alsof ik op de bodem van een put lig, met niemand de mij begrijpt. Met alle gevolgen van dien: een vette snauw naar D. of wie het maar horen wil.
Waar ik de kwaaltjes in mijn zwangerschap nog redelijk goed aan kon (je doet het écht ergens voor), vind ik het een stuk lastiger met deze buien te dealen. Zéker nu we een gezin draaiende moeten houden, voelt het regelmatig alsof ik op het randje van de afgrond sta: één klein duwtje en ik lig beneden.
Het vroeg op staan, de doorbroken nachten, parttime werken en fulltime moederen, 6 maanden exclusief borstvoeding, het huishouden, op tijd eten zodat de kleine naar bed kan, en dan ook nog eens dealen met je eigen ego: die nog wil afspreken met vriendinnen, er goed wil uitzien en net zo'n leuke partner wil zijn als voordat je een kindje had. Het zijn allemaal triggers die er voor kunnen zorgen dat ik zomaar ontplof. Of juist in huilen uitbarst.
Maar weet je wat ik me tegelijk besef? Je kunt nog zoveel willen - je hebt gewoon even pech. Het hoort erbij. Het enige wat je echt kunt doen is bijslapen wanneer het lukt, hier en daar een momentje voor je zelf nemen en jezelf goed te blijven verzorgen. 'Sorry' zeggen na die ene hormonale bui en vragen of mensen in je omgeving een beetje rekening willen houden met je. Het is nou eenmaal de natuur. Wees een beetje mild voor jezelf. En als dat niet helpt, heb ik nog één tip: iets met heel veel wijn en chocola.“
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Locatie: The Unbound
