We blikken met working mom Lotje terug op haar twee ivf-trajecten en ze vertelt hoe ze alle ballen hoog houdt, althans probeert…
Tijd voor een time-out met een moeder die iedereen zou moeten kennen. In ‘What’s Up Mama?’ delen we hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. Ditmaal de beurt aan Lotje Wijnstra (35), liefhebbende moeder van June (3) en Nolan (11 maanden). We blikken met de hard working mom terug op haar twee ivf-trajecten, daarbij polsten we gelijk effe HOE ze dat lekkere (Insta)leventje heeft gecreëerd mét een fulltime baan en twee jonge kinderen. “Ik werk fulltime, dus de tijd die ik met June en Nolan heb is mij veel waard. Alles wat tijd kost en mij geen plezier geeft probeer ik uit te besteden: ik doe de boodschappen online. Ik heb een schoonmaakster. En wat ik heel belangrijk vind, is dat ik de tijd die ik met de kids heb ook echt goed besteed. Met andere woorden: kwalitatieve tijd!”
Voelde je altijd al dat je moeder wilde worden?
“Ja, maar het gevoel was er niet meteen. Of niet zo sterk. Dat is gegroeid met de jaren. En het ging ook niet zo makkelijk. Ik ben via ivf zwanger geworden, dat traject duurde bij elkaar 4.5 jaar. Een lange tijd. Bij elke terugplaatsing dacht ik, nu kies er bewust voor om mijn lekkere leventje achter te laten, de vrijheid los te laten en samen met mijn vriend voor iets (a.k.a. het ouderschap!) te kiezen, waarvan zowel hij als ik niet wisten wat het van ons zou vragen…”
“Ik werk fulltime, de tijd die ik met June en Nolan heb is mij veel waard. Alles wat tijd kost en mij geen plezier geeft probeer ik uit te besteden.”
Hoe kijk je terug op het ivf-traject?
“Ik vond het op momenten pittig, maar over het algemeen vond ik het niet zwaar. In het begin vond ik het vooral interessant… Ik wilde alles weten! En natuurlijk waren er ook lastige momenten. Wat ik het lastige vond, niet weten of het ooit ging lukken… Het is bij ons na een aantal terugplaatsingen pas gelukt. Daar ging 4.5 jaar overheen, een lange tijd. Wat voor ons fijn was is dat het krijgen van een kind niet de overhand kreeg in ons leven. Natuurlijk waren we ermee bezig, maar in de tussentijd deden we ook leuke dingen, we gingen weekendjes weg, op vakantie. We hebben maximaal genoten van ons leven met z'n tweetjes, voor de kids. Dat vind ik heel waardevol! Ik heb zelfs mijn fotografie opleiding in die tijd gevolgd en afgemaakt. Dat gaf zoveel nieuwe energie. Daarbij hadden we er ook alle vertrouwen in dat het zou lukken. We hebben daarin bewust gekozen om op tijd te beginnen met ivf. Ook de tweede keer.”
En dat lekkere leventje, we zien op Instagram een glim van jullie leven, maar het ziet er gezellig, ondernemend en liefdevol uit… Hoe doe je dat als working mom?
“Lief dat je dat zegt! Ik werk fulltime, dus de tijd die ik met June en Nolan heb is mij veel waard. Alles wat tijd kost en mij geen plezier geeft probeer ik uit te besteden: ik doe de boodschappen online. Ik heb een schoonmaakster. En wat ik heel belangrijk vind, is dat ik de tijd die ik met de kids heb ook echt goed besteed. Kwalitatieve tijd! Ik ga bijvoorbeeld graag met ze koffie drinken, een taartje doen in de stad. Of we gaan naar kinderboerderij, de speeltuin. Thuis knutselen. Sinds Corona hebben we samen in en rondom het huis kwalitatieve momentjes gecreëerd, zo gaan June en ik graag samen sporten voor de tv, bakken we cupcakes en bananenbrood. Ook geliefd: wandelen we veel over de hei, kids in de bakfiets en gaan.
Naar bed brengen van de kinderen is heilig, ik doe dat niet iedere dag. Voor mijn werk ben ik op dinsdag en woensdag in Antwerpen. De dagen dat ik ze naar bed kan brengen neem ik daar de tijd voor met boekjes. In het weekend pakken we ontbijt-wise altijd uit met croissants.“
“Het eerste jaar met June was vallen en opstaan én leren en groeien. Samen! Het eerste jaar met Nolan is zo anders. Meer ontspannen.”
Nolan is nu 11 maanden. Hoe ervaar je de overgang van 1 naar 2 kinderen?
“Het gaat heel goed, Nolan is super easy. En gaat mee in het ritme van zijn zus. Op voorhand dacht ik dat het zwaarder zou zijn met twee, maar het valt me heel erg mee. Het helpt ook wel dat June al 3 was toen haar broertje erbij kwam. Toen June 1.5 was zijn we opnieuw het ivf-traject ingestapt. Het heeft toen toch nog ruim een jaar geduurd, met twee miskramen ertussen.
De overgang naar het moederschap vond ik heel mooi, maar ook zwaar. Het ging niet meer alleen om mijn vriend en ik, maar ook om June. Dat ons leven er anders uit kwam te zien vond ik best wel een dingetje. Het eerste jaar met June was dan ook vallen, opstaan, leren en groeien. Samen! Het eerste jaar met Nolan is zo anders. Meer ontspannen. Ik wist wat me (en ons als gezin) te wachten stond. En liet het allemaal meer over me heen komen. We genieten!“
Tot slot: wat is jouw visie op modern moederschap?
“Ik denk dat modern moederschap vooral draait om je hart volgen! Veel meer doen wat voor jou goed is, want dat is het ook voor je kleintjes. Of dat nou 5 dagen, 3 dagen of niet werkt: als je, je hart volgt en je kinderen liefde geeft doe je het altijd goed! Dat is het allerbelangrijkst. En: dat je dan ook de beste versie van jezelf kan en mag zijn. Mijn ultieme tip voor alle working mama's out there: doe vooral wat voor jou goed voelt. En probeer je daarover niet schuldig te voelen tegenover de kinderen. June trok op een gegeven moment heel erg naar mijn vriend Ruben en toen dacht ik: 'zie je, dat komt omdat ik zoveel werk'. Maar dat is niet zo, het komt gewoon omdat June een papa's kindje is. Als (fulltime) werkende moeder moet je veel ballen hoog houden. Alles wat stress geeft probeer ik te minimaliseren. Om het voor mij, ons werkbaar te houden. En als je een partner hebt, blijf over de balans en verdeling thuis met elkaar in gesprek. Zonder Ruben kan ik het niet: werken en moederen. Hij steunt mij en ondersteunt mij.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Dorian Jurne
Concept en coördinatie: Gina Pesulima