Een column over de liefde voor en van Gina's moeder, de voorbeeldvrouw waar ze stiekem best veel op lijkt: “Mam, deze is voor u…”
Wat heeft founding mama Gina deze week op haar radar? Tijdens ‘Catch Up With G.’ neemt ze je mee in de ups-and-downs van haar bewogen leven als schrijvende moeder. Van beklijvende hersenspinsels tot noemenswaardige ervaringen. Tune in.
Iedereen heeft er minstens een, zonder kom je niet ter wereld, zonder haar besta je niet. Mama.
Vandaag is het Moederdag! Gina viert voor de vierde keer Moederdag. Haar moeder, Maira tikt Moederdag voor de 32ste keer aan. Hoog tijd voor een column over de liefde voor en van Gina's moeder, de voorbeeldvrouw waar ze stiekem best veel op lijkt. “Mam, deze is voor u…“
“Mijn moeder is een échte moeder, een die er altijd voor mij is (geweest). In onze kinderjaren werkte ze om ons heen, zodat ze ons altijd zelf van school kon ophalen (om vervolgens naar ballet en voetbal te brengen). Weliswaar nooit op tijd, te laat komen heb ik dus niet van een vreemde (lacht). Maar ze was er! Elke schooldag, elke weeksluiting, elke ouderavond. En ze was luizenmoeder. Voorlezen vond ze eng. Ze spreekt vlekkeloos Nederlands, maar maakt vandaag de dag nog schoonheidsfouten als het om lidwoorden gaat. En: worstelt in enkele gevallen nog met de klemtoon van woorden. Het siert haar! Het zegt immers iets over haar achtergrond en verleden. Mama kwam op haar 14e met haar moeder, twee zusjes en broertje vanuit Indonesië (Jakarta) naar Nederland, waar ze in het thuisland van haar vader, als tiener met weinig middelen een nieuw bestaan moest opbouwen. Terwijl haar siblings met z'n drietjes naar dezelfde basisschool gingen, moest mijn moeder in haar eentje naar de middelbare school. Zónder een woord Nederlands te spreken. Doe dat maar 'es na en in de jaren '70. Ze leerde in een raptempo de Nederlandse taal en vond na het behalen van haar mavo-diploma een goede baan bij een grote verzekeringsmaatschappij. Als ze ergens spijt van heeft gehad, is dat ze niet heeft doorgeleerd. Studeren was voor mij dan ook verplicht. Van jongs af aan gaf ze mij mee dat ik een zelfstandige, onafhankelijke vrouw moest worden. Dat is aardig gelukt. Mama heeft haar nieuwe thuisland omhelsd en is vernederlandst, zonder te vergeten waar ze vandaan komt. Haar aanpassingsvermogen is ongekend. Zo ook haar wilskracht en levenszin, toen ze tot twee keer toe borstkanker wist te overwinnen. Ze wilde blijven leven voor haar drie kinderen, onze heldin.
“Sinds ikzelf moeder ben leer ik die van mij beter begrijpen. Ik weet nu ook dat je als moeder dingen soms anders bedoeld dan dat je ze zegt.”
Onze band is die van moeder en dochter, close en warm, met vriendschapselementen. We gaan samen weekendjes weg en geregeld lunchen, al is mijn dochtertje er dan altijd bij. En mijn zusje negen van de tien keer ook. Toen ik onlangs alleen met mams ging wandelen en koffie drinken voelde onze one-on-one time als een warm bad. We delen veel, maar niet alles. En dat hoeft ook niet. Voor mij dan. In mijn jongere (tiener)jaren stonden we eerlijk gezegd iets verder van elkaar af, ik kreeg in die tijd vaak het gevoel van afkeuring (?). Ik droeg te veel make-up, mijn jurkjes waren te strak en/of te kort en ze had het liefst dat ik net zoals mijn broer in loondienst ging werken. En nu kan ze nog steeds ontactisch uit de hoek komen. Ook dat hoort bij haar! Sinds ikzelf moeder ben leer ik die van mij steeds beter begrijpen en neem ik haar dingen minder kwalijk. Ik weet nu ook dat je als moeder dingen soms anders bedoeld dan dat je ze zegt.
“Het leven van mama staat in het teken van iets betekenen voor een ander: als moeder, vrouw, zus, vriendin en – niet te vergeten – oma.”
Mijn moeder is 61. Ze heeft drie kinderen en twee kleinkinderen. Ze staat altijd voor ons klaar en is invoelend en zorgzaam. Ze helpt mij met allerlei alledaagse dingen, van oppassen op Mex tot mijn belastingaangifte en de was, heeft in het verleden mijn relatieperikelen aangehoord en had en heeft een luisterend oor, waarmee ze ook bijzonder goed kan afluisteren. Het leven van mijn mama staat in het teken van iets betekenen voor een ander: als moeder, vrouw, zus, vriendin en – niet te vergeten – oma. Ook al zijn we elkaar vaak genoeg goed zat (dát heb je als je elkaar bijna elke dag ziet), er is geen liever, warmer, (eigen)wijzer mens dan haar. Ik ben blij met u en ik ben dankbaar voor u, als mijn moeder. Bedankt voor ALLES! Lunch is on me today.“