Van de uitdagingen van mama’en tot de overgang van partners naar ouders
Tijd voor een time-out met een moeder die iedereen zou moeten kennen. In ‘What’s Up Mama?’ delen we hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. We vroegen Amanda Stenfert (29), mama van Raeven Voss (15 maanden), naar haar grootste uitdagingen van het mama'en, de overgang van partners naar ouders en het dealen met Hyperemesis Gravidarum. “Het loslaten van mijn kindje vind ik moeilijk. Om mijn zoon naar opa en oma te brengen vind ik al een ding.“
First up: wat voor moeder ben je?
“Ik vind mezelf een relaxte moeder. Dat uit zich in dat ik me jong gedraag met mijn kindje, door het huis rennen en op de grond kruipen, bijvoorbeeld. Alles mag, tot op een zekere hoogte. Ik zeg altijd tegen mijn zoon dat zolang hij zich netjes gedraagt, het oké is. En hij is zo lief… Als hij baby's ziet, aait hij ze altijd liefkozend. Naast het relaxte ben ik ook heel gestructureerd en probeer ik zoveel mogelijk regelmaat voor hem te creëren. Ik wil dat hij een keer per dag in zijn eigen bed slaapt. Qua eten zorg ik er ook altijd voor dat ik een tasje met eten voor hem bij me heb, zodat hij niet de hele dag snoep of koek eet.”
“Bij het idee dat mijn zoon naar de crèche gaat word ik helemaal gek.”
Wat is voor jou de grootste uitdaging van het moederschap?
“Het loslaten van mijn kindje vind ik moeilijk. Om mijn zoon naar opa en oma te brengen vind ik al een ding. Ik kan dus wel zeggen dat ik een control freak ben, ik doe het liefst alles zelf. De controle houden voelt fijn voor mij. Bij het idee dat mijn zoon naar de crèche gaat word ik helemaal gek. Dat heb ik wel geprobeerd, maar hij is zo gevoelig… Als hij veel prikkels krijgt, wanneer andere kindjes huilen, raakt hij helemaal overstuur. Toen dacht ik, dit gaan we dus niet meer doen. Dan vind ik wel een andere manier om het te laten werken. Maar steeds een andere manier bedenken om het beste voor mijn zoontje – en voor mij – te doen blijft een uitdaging.”
Hoe was voor jou en je vriend, de overgang van partners naar ouders?
“Bij ons ontstond er tijdens de zwangerschap een heel andere dynamiek, omdat ik negen maanden lang goed ziek ben geweest. Ik had Hyperemesis Gravidarum, een serieuze zwangerschapsaandoening waardoor ik de hele dag alleen maar aan het spugen was. Ik was continue uitgedroogd en moest iedere week naar het ziekenhuis. Daardoor zorgde mijn vriend al die tijd voor mij en was er dus weinig sprake van romantiek tijdens mijn zwangerschap.”
“Mijn ziekte heeft mijn vriend en mij wel op de proef gesteld, maar als ik nu naar hem en Raeven kijk, ben ik alleen maar heel gelukkig. ”
Hoe ben je je zwangerschap doorgekomen?
“Ik voelde me eigenlijk niet zwanger, maar vooral ziek. Ik heb echt moeten leren genieten van mijn zwangerschap. Ik voelde mijn zoontje al vroeg schoppen, waardoor ik de knop kon omzetten. Bij het eerste schopje dacht ik, dit is waar ik het voor doe. Voor dat eerste schopje was het heel ontastbaar en nam het zieke gevoel volledig de overhand. Mijn ziekte heeft mijn vriend en mij wel op de proef gesteld, maar als ik nu naar hem en Raeven kijk, ben ik alleen maar heel gelukkig. Ik ben dankbaar dat mijn vriend mij weer terug heeft, de vrouw die ik was voor het ziek-zijn. Mijn mannen zijn mijn alles! Of we ooit een tweede zouden willen? Als het ons gegund is, heel graag. Raev zou een fantastische grote broer zijn. Maar we wachten bewust nog even, mocht ik weer ziek worden dan wil ik niet dat mijn oudste ook nog heel klein is.”
Tot slot: wat zou jij andere (aanstaande) moeders als tip of advies willen meegeven?
“Laat je niet gek maken door alle meningen en adviezen. Volg je gevoel! Als jij met je baby wil slapen moet je dat doen. En probeer vooral relaxed te zijn. Je kindje voelt jouw emoties en je brengt deze over. Wanneer het mogelijk is, zou ik het heel erg aanraden om een tijdje niet te werken. Je kunt nog zo lang werken! Ik heb de eerste acht maanden niet gewerkt, zo waardevol was dat. Dus: als het kan, neem lekker de tijd. De (baby)tijd krijg je immers niet terug!”
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima