Na een halfjaar wéér zwanger, dit keer zonder IVF, het overkwam Susanne…
Tijd voor een time-out met een moeder die iedereen zou moeten kennen. In ‘What’s Up Mama?’ delen we hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. Deze week de beurt aan Susanne van Drunen (39), moeder van Wolf (1) en momenteel 30 weken in verwachting van haar tweede zoon. Haar eerste zwangerschap kwam niet zonder slag of stoot tot stand. De eerste keer duurde het 26 maanden, maar de tweede keer was dat totaal anders. “Toen ik erachter kwam dat ik wéér zwanger was moest ik huilen en dat waren geen tranen van geluk. Ik was net 7 maanden aan het ontzwangeren. Daarentegen zit er nog een gat in het plafond van de reactie van mijn man. Hij heeft mij er doorheen gesleept en mij overtuigd van hoe mooi het is. En dat is natuurlijk ook echt zo: een kindje krijgen na een IVF traject is bijzonder en een wonder.”
First thing first: je bent nu 30 weken zwanger, hoe voel je je?
“Ik voel me over het algemeen goed! En dan vergelijk ik me toch stiekem met een aantal andere zwangere vrouwen; verhalen over bekkenbodeminstabiliteit, niet kunnen sporten, plat moeten liggen. Dat lijkt me heel vervelend en dat heb ik gelukkig allemaal niet. Dat gezegd hebbende: Ik heb een maag in de vorm van een teckeltje, dus ik kan maar kleine hapjes eten en ik heb om de haverklap last van maagzuur, waardoor ik vaak rechtop in bed moet slapen. Niet ideaal.
Over zwanger zijn an sich wil ik nog het volgende delen… Ik weet dat er vrouwen zijn die zich zwanger heel krachtig voelen, het heerlijk vinden en een orgastische bevalling hebben. Ik ben vooral praktisch ingesteld en ik wil graag de taboes doorbreken (denk aan: wat gebeurt er met mijn lichaam, hoe kan ik deze immobiliteit zo lang mogelijk uitstellen, kan ik ooit nog normaal trampolinespringen en is mijn vagina straks nog in tact). Zwanger zijn is voor een ieder anders, en ik zie dus voornamelijk een aantal beren op de weg.”
“Ik ga tot op het bot uitzoeken wat er lichamelijk niet klopt en dan gaan we dat aanpakken. Mijn man en ik hebben onze schouders onder het zwanger-worden gezet, we zijn ervoor gegaan.”
Wilde je altijd al moeder worden?
“Nee. Ik heb heel lang getwijfeld, omdat ik mijn toenmalige leven ook al vol vond. En toch ben ik er - zij het wat later! - voor gegaan. Een egoïstische reden, maar ik wilde uiteindelijk toch weten hoe het is om zoveel van iets te houden, en die mooie emotie maak ik nu elke dag mee. Ik vind het moederschap uiteindelijk heel bijzonder, ook dat het ons toch gegund is. Maar ik was ook gelukkig met mijn leven zonder kind, allebei de levens zijn compleet.”
Het duurde iets meer dan twee jaar voordat je in verwachting raakte van je eerste kind. Hoe ging je destijds om met een kinderwens die niet in vervulling ging?
“Ik denk goed. Omdat ik dus praktisch ben ingesteld, plus het geluk heb dat ik de middelen had om naar België te gaan. Ik dacht: 'Ik ga tot op het bot uitzoeken wat er lichamelijk niet klopt en dan gaan we dat aanpakken'. Wat dat betreft hebben we (mijn man en ik) onze schouders eronder gezet en zijn we ervoor gegaan. Dat gezegd hebbende, ik hang mijn bestaansrecht niet aan het verwekken van een baby, dus dat hielp misschien ook mee bij eventuele teleurstelling.”
Kun je iets meer vertellen over je traject in België… Is het aan te raden?
“Het traject in Leuven in België ging voorspoedig. Er waren geen lange wachttijden, wel hadden we te maken met Corona maatregelen. Dit resulteerde in wat wijzigingen in afspraken en gelimiteerd contact. Verder loopt alles net als in Nederland, alleen kijken ze in België met meer detail en met geavanceerde technieken naar de achterliggende reden waarom het zwanger worden niet lukt. Tijdens een uitvoerige check van mijn baarmoeder bleek ik cysten te hebben en een te kleine baarmoeder, beide beletten een goede innesteling en zijn operatief gecorrigeerd. Erna hebben we IVF gedaan, iets wat in Leuven net zo makkelijk ging als het bestellen van een biertje… Met andere woorden, ze doen er helemaal niet moeilijk over, maar goed ze worden er dan ook rijkelijk voor betaald. Ik heb zelf geen bijwerkingen gehad van de hormonen en ik vond de prikjes niet erg. Bij de eerste ronde IVF was ik meteen zwanger. Geweldig dus!
Let wel: Je betaalt per consult, het is financieel niet mals. Je kan je goed laten verzekeren (wij deden dat bij VGZ), maar je moet zelf aardig bij betalen. Ook moet je rekening houden met het feit dat je patiënt X bent. Ze krijgen er zoveel Nederlanders op bezoek, je bent niet uniek en dat voel je ook. Ik vond dat niet heel erg, zo lang ik maar snel geholpen werd.”
“Ik vind baby’s, het leven op een planning en het getut vooral in het begin niet heel erg bevredigend. Maar ik weet dat mijn man en ik deze tropenjaren gaan overleven, want wij zijn een echt team samen heb ik het afgelopen jaar gemerkt.”
En toen, een dik halfjaar later had je ineens weer een positieve zwangerschapstest zonder traject, vertel wat ging er door je heen?
“Ik moest huilen en dat waren geen tranen van geluk. Ik was net 7 maanden aan het ontzwangeren. Daarentegen zit er nog een gat in het plafond van de reactie van mijn man. Hij heeft mij er uiteindelijk doorheen gesleept en mij overtuigd van hoe mooi het is. En dat is natuurlijk ook echt zo: een kindje krijgen na een IVF traject is bijzonder en een wonder.”
Je oudste zoon Wolf is nu 1 jaar, hoe kijk je terug op jullie eerste jaar samen?
“Ik kijk soms naar hem en bedenk me hoe het was om zijn cel op papier aangereikt te krijgen door een arts in Leuven. Die zei: 'deze gaan we terugplaatsen', met een reeks aan nummers erbij om de cel te duiden. Wolf is natuurlijk in mijn ogen perfect: zo zoet, zo schattig en zo heerlijk ondeugend. Ik geniet iedere dag van hem en ik vind het bijzonder dat de huidige technologie van dat celletje dit kind heeft kunnen maken. We zijn maar bevoorrecht dat dat kan, dat artsen ons zo kunnen helpen.”
Hoe is het afgelopen met je bruiloft, is die doorgegaan?
“Mijn bachelorette had ik voordat ik achterkwam dat ik weer zwanger was net achter de rug, dus: die heb ik mooi nog even meegepakt! Maar de bruiloft wordt inderdaad verplaatst. Ach, dan vieren we hem straks met onze beide zoons, hoe mooi is dat?”
Tot slot: je hebt dit voorjaar 2 kids under 2, wat zijn je verwachtingen?
“Ik ben heel realistisch: dit gaat ongelooflijk zwaar worden. Ik vind baby's, het leven op een planning en het getut vooral in het begin niet heel erg bevredigend. Maar ik weet dat mijn man en ik deze tropenjaren gaan overleven, want wij zijn een echt team samen heb ik het afgelopen jaar gemerkt. En dan gaan we erna ontzettend genieten van ons gezin, waarbij onze twee doerakken hopelijk de beste maten worden van elkaar!”
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Concept en coördinatie: Gina Pesulima