Powermama Rowan en haar drie dochters
Sommigen noemen het de mooiste tijd van hun leven. Anderen streepten de dagen weg tot de bevalling. Geen zwangerschap is hetzelfde en daarom raken we er ook niet over uitgekletst. In ‘Preggo Talk’ eren we de buiken en belevenissen van moms-to-be. Deze week spraken we Rowan Laurentia (32), mama van twins Yanaï en Faye (9) en reeds bevallen van haar derde dochter Ameya (4 weken). “Alleen tweelingmama zijn vond ik altijd heel bijzonder, maar nu heb ik drie dochters.“
TWEEDE ZWANGERSCHAP
“Twee weken na het verwijderen van mijn implanon (anticonceptiestaafje) in november waren wij zwanger geworden. We gingen er vanuit dat mijn lichaam eerst hormonaal in balans moest komen om een eisprong te krijgen, dus we hadden het niet verwacht dat het zó snel zou gaan. Wij waren superverrast en natuurlijk ontzettend blij. De meiden waren dolenthousiast over de zwangerschap want die vroegen al heel lang wanneer zij nou een broertje of zusje kregen…
Ik was zwanger in de piek van de coronacrisis en dat was wel een tegenvaller. De afspraken bij de verloskundige mochten we als koppel niet samen doen, niet samen naar de 20 weken echo, er waren geen zwangerschapscursussen, geen zwemlessen, helemaal niets. Gelukkig hadden wij als gezin samen voor de lockdown nog een geslachtsbepaling echo kunnen doen bij Dokter Papa (super aanrader). Mijn zwangerschap verliep in het begin naast de standaard kwalen die je cadeau krijgt goed, daarna werd het steeds zwaarder. Ik heb al een aantal jaar last van fibromyalgie, ik ervaar eigenlijk elke dag chronisch pijn in mijn lichaam, vooral in mijn handen. Dat maakte deze zwangerschap zwaarder dan mijn tweelingzwangerschap, omdat de meiden door de lockdown thuis school moesten volgen en natuurlijk ook de nodige aandacht vroegen.
Met 14 weken voelde ik Ameya al bewegen, dat is supervroeg. Het bleek dat ik een dunne buikwand had met een achterliggende placenta waardoor zij erg voelbaar was voor mij maar ook voor de buitenwereld. We hebben daar heel erg van kunnen genieten omdat we zo al heel snel contact met haar konden maken. Naarmate zij groter werd, werd het helaas steeds pijnlijker. Ook mijn litteken van mijn keizersnede van mijn vorige zwangerschap begon pijn te doen.“
DE ELLENLANGE BEVALLING
“De bevalling heeft drie dagen geduurd. Ik heb drie dagen lang volop in de weeën gehad zonder dat er vooruitgang in kwam. Vanwege mijn vorige keizersnede was ik medisch verklaard en moest ik in het ziekenhuis bevallen. De eerste dag in het ziekenhuis kwam er maar geen ontsluiting terwijl ik wel al om de 5 minuten weeën had. Toen hadden we ervoor gekozen om naar huis te gaan om het daar verder af te wachten, in de hoop dat mijn vliezen thuis zouden breken en het vanaf dat punt sneller zou gaan. Dat liep helaas anders…
Ik bleef maar weeën houden, ze gingen maar niet weg en mijn keizersnede litteken begon steeds meer pijn te doen vanwege de druk erop. Inmiddels was ik megavermoeid omdat ik al twee dagen pijn aan het incasseren was en niet kon slapen. Daarom waren we de tweede dag weer naar het ziekenhuis gegaan om te controleren waarom ik zoveel pijn had. Na de controle konden ze niks vinden en smeekte ik ze om een keizersnede. Dat was totaal niet mijn doel, ik wilde het natuurlijk doen zonder pijnbestrijding omdat ik alles bewust wilde meemaken, maar ik had helemaal geen energie meer over. De arts vond het niet nodig maar na een paar discussies gaven ze mij toch groen licht om mij de volgende ochtend in te plannen voor een keizersnede.
Ik werd weer in alle pijn naar huis gestuurd om de volgende ochtend nuchter terug te komen voor de operatie.Eenmaal thuis gekomen werd de pijn steeds heftiger en kon ik de weeën niet meer goed opvangen omdat mijn lichaam zo aan het afzwakken was, en waren wij weer naar het ziekenhuis gegaan omdat ik niet meer wist waar ik het zoeken moest. Dit was de derde keer dat wij terug waren gegaan en ondertussen voelde ik mij ook erg ontmoedigt omdat ze voor mijn gevoel mijn pijnen niet serieus namen. In het ziekenhuis werd ik getoucheerd en het bleek dat ik na drie dagen (!) eindelijk 3.5 cm ontsluiting had. Ik mocht dus toch nog natuurlijk bevallen.
We besloten om een ruggenprik te nemen zodat ik kon slapen en mijn lichaam kon rusten om zo genoeg energie te sparen om de bevalling aan te kunnen. Ik had goed kunnen slapen door de pijnbestrijding en tijdens mijn slaap was mijn ontsluiting gevorderd tot 9 cm. Toen werd de ruggenprik uit het infuus gehaald zodat ik de persweeën zou voelen opkomen, zo kon de bevalling beginnen. De bevalling ging ontzettend moeizaam, de persweeën kwamen maar niet opgang, waardoor er weeënopwekkers gebruikt moesten worden. Elke keer als ik weeën op voelde komen keek ik het ziekenhuispersoneel aan met de vraag of dit een perswee was. Heel stom. Na uiteindelijk 55 minuten persen kwam Ameya haar hoofdje eruit en tot ons schrik zag iedereen dat ze met haar gezichtje omhoog lag. Al die tijd lag zij als sterrenkijker en viel alles op zijn plek. Sterrenkijker bevallingen zijn over het algemeen veel zwaarder, pijnlijker en duren langer dan normaal. Bij dit soort bevallingen wordt er vaak een vacuümpomp gebruikt omdat het zo moeizaam verloopt. Vandaar de hoeveelheid pijn en druk op m'n litteken de dagen daarvoor.
Ik was supertrots op mezelf, want ik had het toch op eigen kracht geflikt. Toen mijn dochter op mijn borst lag was ik alle drama van de dagen ervoor vergeten en zweefde we on cloud nine.“
“Ons gezin bestaat nu uit vijf personen. Toen ik een relatie aanging met mijn partner, Romano moest hij automatisch ook een relatie aangaan met mijn twee kinderen.”
LEARNED LESSONS
“Ik was 22 toen ik voor het eerst moeder werd. Ik voelde me ouder voor mijn leeftijd en mijn leeftijdsgenoten en moest mezelf natuurlijk ineens compleet wegcijferen om er voor de twins te zijn. Dat bracht soms erg eenzame momenten met zich mee. Ik had daarvoor een ander leven, zat op school, had veel vrienden, ging uit en toen ineens verloor ik 'iedereen' omdat de interesses en levensstijl niet meer matchden. Gelukkig kreeg ik enorm veel hulp en steun van mijn ouders.
Ik ging destijds door een transformatie heen van student naar fulltime moeder. Dan val je in een soort gat. Door dat gat ben ik het heel erg in mezelf gaan zoeken, op zoek naar innerlijke rust en acceptatie. Spiritualiteit was mijn antwoord en dat heeft mij uiteindelijk veel sterker en stabieler gemaakt als mens, waardoor ik ook een stabielere moeder kon zijn voor mijn twee meiden.
Wat ik anders zou doen is het bewuster willen zijn in mijn opvoeding. Qua voeding geven, bijvoorbeeld borstvoeding en gezondere keuzes voeding, maar ook in de tijd die je spendeert met je kind. Tweeling moederschap in de babyjaren was heel hectisch, waardoor ik af en toe echt niet kon genieten van mijn kinderen en hun ontwikkelingen. En dat zou ik nu wel graag willen.“
NIEUWE GEZINSDYNAMIEK
“Ons gezin bestaat nu uit vijf personen. Toen ik een relatie aanging met mijn partner, Romano moest hij automatisch ook een relatie aangaan met mijn twee kinderen. Ik vond dat in het begin superspannend omdat je nooit weet hoe de dynamiek zal zijn en of de klik er is tussen iedereen.
Romano deed het vanaf het begin zo goed. Het flowde allemaal heel natuurlijk, ik verwachte geen vaderrol van hem, maar hij behandelde de meiden gelijk alsof het zijn eigen dochters waren. Hij nam een verantwoordelijkheid rol aan. De meiden waren meteen dol op hem en hebben nu een hele sterke band met hem gecreëerd. Ik vind het heel belangrijk dat er in mijn gezin alles bespreekbaar wordt gemaakt, zo heb ik de meiden ook opgevoed. Ik sta altijd voor ze klaar en geen onderwerp is te gek. En gelukkig kunnen ze ook met alles bij Romano terecht.“
“Met dochters herleef je een beetje je eigen jeugd. Je begrijpt waar ze doorheen gaan, mentaal en fysiek en kan ze daarin ondersteunen en begeleiden. ”
BEWUSTER GENIETEN
“Als we vaker bewust genieten, voelen we ons gelukkiger. En genieten kan op ieder moment van de dag, op meerdere manieren. Iedereen is geneigd om te leven op de automatische piloot: naar werk te gaan, koken, kinderen verzorgen en naar bed toe gaan. De volgende dag wordt dit weer opnieuw herhaald. Ik vind het belangrijk om tussen alle taken door bewust in het NU moment te zijn. Dat wil zeggen, dat ik stil sta en dankbaar ben in de taak die ik uitvoer of dit nou het voedsel is wat ik eet, wat ik ook het liefst bewust (doe door middel van stil te staan bij het dierenleed en ecologische afdruk: ikzelf leef veganistisch). Als ook de momenten die ik met mijn gezinnetje deel.
Telefoons uit en samen een strandwandeling of een boswandeling maken, zodat we écht quality time hebben en gezamenlijk gesprekken voeren over wat ons nu zoal bezighoudt in het leven.“
MEIDENMAMA
‘“Alleen tweelingmama zijn vond ik altijd heel bijzonder, maar nu heb ik drie dochters. Met dochters herleef je een beetje je eigen jeugd. Je begrijpt waar ze doorheen gaan, mentaal en fysiek en kan ze daarin ondersteunen en begeleiden. Van de buitenkant lijken de twins sprekend op elkaar, maar van binnen zijn het totaal verschillende mensjes. Mensen om ons heen zijn vaak geneigd om ze als één persoon te zien en ze hetzelfde te behandelen, maar ze hebben allebei erg verschillende karakters en interesses. De een vindt bijvoorbeeld meer meisjesdingen leuk en geeft meer om haar uiterlijk, terwijl de ander wat stoerder is. En meer gedurfd is in haar acties.
Zo heb ik met de meiden allebei een ander soort band. Ze versterken elkaar heel erg, zowel positief als negatief. Ze zitten allebei in groep 6, wel in verschillende klassen en ondersteunen elkaar thuis met schoolwerk. Soms vergelijken ze elkaar en is alles wat ze doen een competitie.
Yanaï en Faye konden hun geluk niet op toen ze te horen kregen dat ze een zusje kregen. Ze vragen dagelijks aan ons of ze een flesje mogen geven, om met Ameya te knuffelen en zelfs om haar luier te verschonen. Zo zoet. Het is ook fijn om extra handen in huis te hebben die helpen.“
MODERN MOEDERSCHAP
“In de tijd waar we nu in leven vind ik het belangrijk om open en transparant te zijn in de communicatie naar en met mijn kinderen. Door social media en televisie zijn zij altijd op de hoogte van het actuele nieuws, kijkend naar onderwerpen zoals: seksualiteit, racisme en discriminatie. Hier probeer ik ze zo goed mogelijk in te begeleiden door uit te leggen wat de onderwerpen inhouden en waarom het ten allen tijden bespreekbaar moet worden gemaakt.
Omdat ze erg actief zijn op Instagram en Tik Tok vind ik het belangrijk om nu mee te geven dat niet iedereen online hun vriend is. Ik beheer hun accounts en krijg af en toe echt bizar rare berichten in hun DM van oudere mannen. Hier kan ik zo boos om worden! Dit vind ik echt onacceptabel, maar ik vertel wel aan mijn oudste dochters dat zij dit hebben ontvangen en dat zulke mensen bestaan. En dat zij daarvoor moeten oppassen. Jammer genoeg ook in real life.
Ook geef ik mee dat ze zichzelf niet hoeven te vergelijken met anderen en zichzelf moeten accepteren voor wie zij zijn. Dat zelfliefde belangrijk is en iedereen uniek en speciaal is (!).
Modern moederschap kan tegenwoordig ook erg moeilijk zijn. Naast dat moeders elkaar online kunnen adviseren en ondersteunen, geeft social media vind ik tevens een verkeerde indruk over moederschap. Instagram laat lijken alsof moederschap allemaal koek en ei is, maar niemand ziet wat er achter de schermen gebeurt… De gebroken nachten en hoe je relatie kan worden getest omdat de dynamiek in je gezin veranderd. Ik denk dat, dat een valkuil is voor de meeste nieuwe moeders, je denkt dat het bij de ander zo makkelijk gaat, waardoor je misschien aan jezelf en/of je partner gaat twijfelen. Superzonde! Daarnaast zie ik dat er online veel ongevraagde meningen en kritiek wordt gegeven over het opvoeden. Dat vind ik onnodig. Bedoel, vroeger deden onze (overgroot)oma's en moeders het zonder internet en bemoeienis van onbekenden en we zijn, volgens mij, allemaal goed terecht gekomen.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Norah Joy
Visagie: Laura van Duijnhoven
Concept en coördinatie: Gina Pesulima