Catch-up met onze NANA mom-models
Tijd voor een time-out met een moeder die iedereen zou moeten kennen. In ‘What’s Up Mama?’ delen we hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. Deze week something special: een one-on-one met onze NANA mom-models, juist omdat mama's in verschillende vormen en verschijningen komen. Lees, geniet mee!
Kimberley Ivy (31), mama van Ivy (8), Nolan (4) en Mozes (ruim 1.5)
Hoe vond je het om moeder te worden?
“Heftig! Ik was redelijk jong toen ik moeder werd, 23 jaar. Ik dacht al redelijk volwassen te zijn, maar als ik daar nu op terug kijk was ik dat eigenlijk helemaal niet. Er kwamen bij mij vooral heel veel angsten en onzekerheden naar boven: wat als ik het niet goed doe? Wat als ik ergens heen ga en ik verdwaal met me kindje en ik heb geen voeding bij me? Wat als iedereen mij ziet als een tienermoeder? Ik zag alleen maar beren op de weg… Pas na 1,5 jaar kon ik dat meer loslaten.“
Hoe omschrijf je jezelf als moeder?
“Ik ben een échte boogschutter moeder: liefdevol, aanmoedigend, gek en open-minded. Maar ook een moeder die tijd voor zichzelf nodig heeft, om zo het beste uit het moederschap te halen. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weten dat ik er altijd voor hun ben en dat ik ze in alles zal supporten, op weg naar geluk. Ook vallen hoort daar bij en weer op staan sterker er uit komen.“
“We doen het als gezin écht samen en het met heel veel liefde, dat is onze benzine.”
Verandert je lichaamsbeeld doordat je moeder bent?
“100 procent! Ik was voor mijn kinderen altijd superslank en gespierd. Mijn eerste zwangerschap kwam ik 40 kilo aan. Uiteindelijk is dat er allemaal weer vanaf getraind en was ik weer redelijk in shape, op wat losse huid na. Bij zwangerschap #2 kwam ik wederom veel aan, 33 kilo. Die kilo's gingen er iets minder goed vanaf en na de derde zwangerschap (+25 kilo) is de losse huid alleen maar meer geworden. En niet meer strak te krijgen. Ooit zou ik dat wel willen laten weghalen, maar tot die tijd heb ik mijn lijf wél omarmt en kan ik weer normaal naar mijn buik kijken - zonder te huilen. Ik durf het zelfs aan de buitenwereld te laten zien. Mijn lijf heeft mijn kindje gedragen!“
Drie jonge kinderen, the juggle - lijkt ons - real. Wat is jouw geheim?
‘‘The juggle valt eigenlijk wel mee. Mijn man en ik doen alles met zijn tweeën zonder back-up. We zijn een team! Ik denk vooral dat het belangrijk is om goed vooruit te denken om struggles voor te zijn. Wij plannen bijvoorbeeld in de avond hoe we de volgende dag aanvliegen. Wie brengt wie naar school, wanneer worden de boodschappen gehaald, maar ook: hoe is de taakverdeling bij het bad en- bedritueel. We laten niet iets op z'n beloop gaan. Communicatie is key in een druk gezin. We doen het écht samen en het met heel veel liefde, dat is onze benzine.’’
Als de wereld overmorgen vergaat, wat ga je morgen doen?
“Wat een lastige vraag. Mijn buik keert al om bij het idee. Dood gaan is één van me grootste angsten. Ik denk vooral cocoonen met de kinderen: heel veel knuffelen en spelen om hun dol gelukkig te zien, want dat is uiteindelijk het enige wat telt voor mij als moeder…hun geluk.“
Jamey Herben (30), mama van Noé (ruim 2.5) en Manu (7 maanden)
Wat had je graag willen weten voordat je moeder werd?
“Poeh, dat is een lastige. De meeste 'standaard' dingen zoals het weinig slaap, de extra zorgen die je gaat krijgen en de vieze poepluiers weet je van te voren wel Wat ik niet had verwacht was de enorme pijn die je zelf voelt als je kindje pijn heeft. Het voelt dubbel zo erg! Dat merkte ik ook vooral bij Noé. Het proces voor er eindelijk werd geluisterd naar het idee dat ik dacht dat ze een
koemelk allergie had heeft heel veel tijd gekost. En al die tijd heeft ze erg veel gehuild en last gehad. Zo erg dat ze zelfs enorm last van eczeem kreeg en ik haar amper nog kon aanraken zonder haar pijn te doen. Hartverscheurend. Ik denk dat niemand je daar op kan voorbereiden.“
Hoe ervaar je de overgang van 1 naar 2 kinderen?
“Dit was vooral in het begin struggelen. Noé moest er ook wel aan wennen. Dit merkte ik aan het vragen om negatieve aandacht. Ik was natuurlijk veel bezig met de baby en daardoor had ik wat minder tijd voor haar. We hebben dit gelukkig samen (met mijn man) goed kunnen opvangen door ook 1 op 1 tijd te plannen speciaal voor haar. Gelukkig heeft ze het nooit afgereageerd op haar kleine broertje Manu. Ze is dol op hem! Voor mij persoonlijk, als thuiswerk moeder, ZZP’er en gewoon vrouw vind ik het af en toe nog wel lastig. Ik merk dat ik nergens tijd voor heb als ik het niet maak of plan. Soms heb ik gewoon écht even die tien minuten rust nodig. Gelukkig heb ik een hele fijne omgeving en is er altijd wel iemand die even kan inspringen als het echt nodig is.“
“Wat nog heel erg hoog op mijn bucketlist staat is samen met mijn gezin een mooie reis maken...”
Hoe zorg je voor ontspanning, tijd voor jezelf?
“Tijd voor mezelf maken is een uitdaging! Ik merk dat ik het te weinig doe. Daarom ben ik wel blij dat ik nu twee vaste uurtjes in de week heb om te sporten. Dit deed ik nooit. Maar ondanks dat ik echt geen sportieve mama, vind ik het nu wel heel fijn om eventjes een uurtje er tussen uit te zijn.“
Bucketlist:
“Wat nog heel erg hoog op mijn bucketlist staat is samen met mijn gezin een mooie reis maken kriskras door Azië. Het liefst wil ik graag naar Bali en Thailand. Back to my roots, op avontuur!“
Bo Nooijen (23), 27 weken zwanger van haar eerste kindje
Hoe ervaar je het om zwanger te zijn?
“Zwanger-zijn vind ik iets moois. Zo bijzonder dat er een klein wezentje in mij groeit. Ik vind het af en toe ook zwaar, vooral fysiek. Ik kan geen hele dagen meer werken (ik ben werkzaam in de horeca) omdat mijn bloeddruk te laag is en ik daardoor minder energie heb en snel moe ben.“
Ben je al bezig met de bevalling?
“De ene dag meer dan de ander. Ik ben best angstig voor de bevalling omdat het onbekend is. Ik weet niet zo goed wat ik ervan kan verwachten. Als ik bedenk dat mijn Molukse oma 10 kinderen op de wereld heeft gezet moet het mij ook lukken. Spannend allemaal. Ik weet in ieder geval dat ik aan mijn partner Joey een goede supporter heb, hij is positief ingesteld, geduldig en heel lief.“
“Iedereen zegt dat de tijd voorbij vliegt dus ik ga zoveel mogelijk genieten van de babyperiode.”
Waar kijk straks je het meeste naar uit als je zoontje er is?
“De kraamtijd! Ik kan niet wachten om mijn zoon te ontmoeten: te ruiken en te kroelen. Alles. Iedereen zegt dat de tijd voorbij vliegt dus ik ga zoveel mogelijk genieten van deze periode.“
Liedje dat je opvrolijkt:
“Only You van Ric Hassani. Een liedje voor mijn ongeboren zoontje!“
Denise de Zwart (43), mama van Carmen (26), Ezra (19), Fayèn (7) en Danae (5)
Welk cijfer op een schaal van 1 tot 10 geef je jezelf als moeder?
“Toen ik een stukje jonger was keek ik vooral naar mijn tekortkomingen als moeder, ik kon me snel schuldig voelen als er iets was met een van de kinderen en ik dacht dat alles wat er met ze aan de hand was mijn schuld wel eens kon zijn. Hadden ze een driftbui dan dacht ik dat ik iets verkeerd deed, sliepen ze slecht of waren ze bang dan vroeg ik me af of ik ze wel genoeg veiligheid gaf. Nu weet ik ondertussen gelukkig dat kinderen een eigen karakter hebben, hun eigen fases doormaken en ik niet altijd invloed heb op wat ze doen en kiezen. Ik zou mezelf in die tijd een 7 hebben gegeven. Ik ben een aantal jaren geleden door een hele zware periode gegaan, er waren in een half jaar tijd twee hele heftige dingen gebeurd waardoor de grond onder m'n voeten was weggeslagen en ik elke dag met een zware steen in mijn maag wakker werd. Ik moest dagen doorkomen terwijl ik liever niet meer wilde leven, opstaan terwijl ik het allerliefst onder mijn dekens wilde blijven liggen. Ik moest door omdat ik kinderen had en ik denk dat dat doel mij er zeker doorheen geholpen heeft. Ik heb hulp gezocht, EMDR-therapie gehad (dat is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring, red), en heb mezelf door die donkere tunnel heen geworsteld. Daarom geef ik mezelf nu een 9. Omdat ik weet waar ik doorheen ben gegaan en de keuzes die ik uiteindelijk heb gemaakt, maakte ik uit liefde voor hun én ook voor mezelf. Ik hoop dat ik ze door ze later mijn verhaal te vertellen mee kan geven dat hoe zwart, donker het ook is, het echt weer licht wordt.“
Je werd moeder toen je 17 was, wat zou je tegen je jongere ik willen zeggen?
“Deze vraag raakt me… Wat ik tegen mijn 17 jarige ik zou willen zeggen: lieverd, ik zie hoe je je best doet en je doet het zo zo goed, vertrouw op jezelf, als moeder maar ook als meisje en als mens. Als iets niet goed voelt vertrouw dan meer op je eigen gevoel dan op de woorden van anderen, volg je eigen hart, je instinct dat aangeeft of iets klopt of niet. En zet jezelf op één, geef jezelf dezelfde liefde, tijd en aandacht die je je kinderen zo graag geeft. Dat is iets wat ik pas de laatste jaren heb geleerd, dat voor jezelf zorgen door tijd voor jezelf nemen, niet egoïstisch is maar pure noodzaak. Eerst moet je eigen mama glas vol zijn voor je weer wat in de kopjes van je kids kan gieten (en in dat van andere mensen). Als moeder blijf ik leren, ook met mijn kinderen.“
“Dat onzichtbare maar zo voelbare, dat vind ik het mooiste aan moeder zijn.”
Wat vind je het mooist aan het moederschap?
“De onvoorwaardelijke liefde! Van mij voor hun, want er is niets maar dan ook niets wat ze zouden kunnen doen waardoor die liefde ook maar ietsje minder zou kunnen worden. Die liefde is helemaal perfect en ook helemaal compleet. En dan ook nog eens voor altijd! Maar ook hun liefde voor mij, het onvoorwaardelijke, het unieke, dat we onszelf mogen zijn, ook als dat niet altijd vrolijk, lief of meegaand is. Heel cliché, maar die armpjes om je nek of dat handje over je hoofd, het kijken in hun mooie bruine ogen. Genieten! Of je stoere zoon van bijna 20 die je een kus geeft en zegt dat-ie van je houdt, dat raakt me heel diep en ik vind het allemaal onbetaalbaar. Dat onzichtbare maar zo voelbare, dat vind ik het mooiste aan moeder zijn.“
De wereld wordt mooier door...
“In verbinding te zijn met elkaar. Door van elkaar te houden en elkaar vast te houden als tijden moeilijk zijn. Door naar elkaar te luisteren zonder te hoeven oplossen, door naast elkaar te staan en niet tegenover elkaar. Door te vergeven en niet te veroordelen. Door naar anderen te kijken en te bedenken dat iedereen het naar zijn beste kunnen doet. Daar wordt mijn wereld mooier door!“
Lie Hua Hu (30), mama van Zoé Lynn (2) en 36 weken zwanger van haar tweede
Hoe ervaar je deze zwangerschap ten opzichte van je eerste zwangerschap?
“Deze tweede zwangerschap maak ik om meerdere redenen minder bewust mee, thuis heb ik nu een schat van een dochtertje Zoé Lynn die me bezighoudt. Het nieuwe en magische dat je als kersverse mommy-to-be meemaakt is er stiekem wel af, al lees ik wekelijks nog wel graag de nieuwbrieven die ik ontvang met 'Je bent nu zoveel weken zwanger'. Daarnaast moest ik door het corona-virus tot voor kort elke keer alleen naar de controles bij de verloskundige, die al enorm ingekort werden en vervielen ook alle niet-noodzakelijke afspraken. 3D pretecho's waren ook niet mogelijk, terwijl we bij Zoé Lynn het meest uitgebreide pakket hadden geboekt. Bovendien ben ik nu ruim een jaar eigenaresse van een horecazaak, het werk op zowel de werkvloer als thuis (administratief) gaat altijd door. Kortom: hierdoor vergeet ik vaak dat ik zwanger ben...“
Wat betekent moeder-zijn voor jou? Wat wil je je kinderen meegeven?
“Moeder-zijn is voor mij het geven van zoveel mogelijk liefde, tijd en aandacht aan mijn dochter - en straks aan twee dochters. Alle voornemens die ik op voorhand had en beloftes die ik aan mezelf had gedaan op het gebied van moederschap heb ik ondertussen lekker laten varen, I go with the flow en beter dan mijn best kan ik gewoon niet doen. Soms is er te weinig tijd, heb ik het druk en soms heb ik chaos in mijn hoofd. Dat is ook wat ik mijn kinderen wil meegeven zodra ze het begrijpen, dat je soms niet meer dan je best kan doen en sowieso altijd moet doen waar je je goed bij voelt. Mijn ouders kwamen bijvoorbeeld met helemaal niets uit China, toen ze mij kregen hebben ze zoveel en zo hard gewerkt dat ik deels ben opgegroeid en opgevoed door verzorgers en een nanny. Ik heb mij daar toen ik jonger was vaak druk over gemaakt, maar later begon ik te beseffen waar mijn ouders zo hard voor werkten - een betere toekomst voor mij, mijn zusje en broertjes - en daar ben ik ze nu nog altijd dankbaar voor. Wél kies ik er met mijn partner voor om het anders te doen, Robin neemt standaard een dag in de week vrij en ik ben veel meer thuis, dat is al een groot verschil voor onze kids. Wij zijn fysiek en emotioneel meer aanwezig voor ze.“
“Sister love: ik heb straks twee meiden en ik deel zelf zoveel liefde met mijn eigen zusje, zij is mijn beste vriendin. Ik hoop dan ook dat zij elkaars beste vriendin worden. ”
Nog even en dan ben je moeder van 2, hoe zie je dat voor je?
“Ik voorzie chaos (lacht!). Nee, dat is te overdreven. Maar ik denk dat het flink druk wordt. Ik ben naast moeder van 2 straks natuurlijk ook nog een echtgenote en een business mom. Als ik de ervaringen van alle moeders van 2 (of meer) mag geloven, is het dat je dan geen tijd meer voor jezelf hebt. Daar heb ik me enigszins bij neergelegd, ik zie het allemaal wel. Go with the flow!
Maar ik voorzie nu ook al heel, heel veel liefde! Waar ik tegelijkertijd aan denk is sister love, omdat ik straks twee meiden heb en ik deel zelf zoveel liefde met mijn eigen zusje, zij is mijn beste vriendin. Ik hoop dan ook dat zij elkaars beste vriendin worden. Het sociale leven staat voor mij nu al op een laag pitje, maar dat hoort er soms gewoon bij en komt later wel weer.“
Het ultieme thuisgevoel…
“Is het samenzijn met mijn gezin! Ik kan niet wachten om straks een family of four te zijn, met onze tweede dochter zijn we compleet. Voor nu. Wie weet is dat over een paar jaar anders.“
Edina Pesulima (24), 27 weken zwanger van haar eerste kindje
Hoe gaat het met jouw zwangerschap (fysiek en mentaal)?
“Ik heb vooral in het eerste trimester van mijn zwangerschap last gehad van fysieke kwaaltjes, van misselijkheid tot vermoeidheid. Ik werk in de gehandicaptenzorg en als ik dan bezig was met de persoonlijke verzorging van mijn cliënt, moest ik soms wel drie keer weglopen om even boven het toilet te hangen. Supervervelend! In het tweede trimester kreeg ik gelukkig een energieboost, dat heb ik als heel fijn ervaren. Ik voelde mij namelijk altijd schuldig als ik ergens niet bij kon zijn of eerder weg moest, omdat ik uitgeput - zo voelde het tenminste - was. Nu zit ik in mijn derde trimester en ik voel me goed. Energiek. Wel heb ik na werk soms last van verzuring in mijn benen.
Nét alsof je een elektrische schok in je been krijgt waardoor je er gewoon even niet meer op kan staan. Deze verzuring gaat ook nog gepaard met kuitkrampen. Heel naar! Gelukkig is m'n vriend zorgzaam: ELKE avond masseert hij mijn benen, zodat mijn spieren eventjes kunnen ontspannen.’’
Op mentaal vlak heb ik mij in het begin wel druk gemaakt. Vraagstukken zoals: hoe gaan we dit doen? Zijn wij hier wel klaar voor? Wat vinden onze families ervan? Moeten wij nu al trouwen? spookten alsmaar door mijn hoofd. Ik vond het vooral spannend om aan mijn opa en de oma van mijn vriend te vertellen, zij zijn toch van de 'oude stempel', tradities. Helaas moesten we vanwege corona lang wachten met hun het grote nieuws te vertellen. Toen het eenmaal kon reageerden ze euforisch en emotioneel. Zij waren heel blij voor ons, er viel een last van mijn schouder. En ik kon met een gerust hart van mijn zwangerschap genieten. Wij kennen geen angst als het gaat om de gezondheid van de kleine, het geloof staat bij ons heel sterk. God heeft ons dit wonder gegeven. Wij geloven erin dat Hij vindt dat dit de juiste timing is en dat Hij vindt dat wij er klaar voor zijn.“
“Natuurlijk zal ik hem de normen en waarden meegeven die vanuit onze Molukse cultuur belangrijk zijn en als normaal worden gezien. Maar ik wil mijn zoon ook de ruimte geven om zichzelf te kunnen ontwikkelen. ”
Wat ga je straks missen aan je zwangerschap?
“Uiteraard mijn belly! Elke ochtend kijk ik met een grote glimlach naar mijn buikje, ik zie 'm met de week; de dag groeien. In de ochtend neem ik altijd even een momentje om mijn buik goed in te smeren en te praten tegen de kleine. Ik zal ook zijn schopjes missen. Een bizar, maar heerlijk gevoel. Als ik mijn zoon in mijn buik voel bewegen besef ik weer dat er een mini mens van mijn vriend en mij groeit. Ik heb meer bewondering gekregen voor mijn lichaam, het is zo krachtig.“
Wat zijn je verwachtingen van het moederschap?
“Ik vind dit een lastige vraag, omdat elk kind uniek is en geen moeder hetzelfde. Ik zal mijn kind alle liefde geven die hij nodig heeft. Natuurlijk zal ik hem de normen en waarden meegeven die vanuit onze Molukse cultuur belangrijk zijn en als normaal worden gezien, het aanspreken van ouderen met 'u' is daar een voorbeeld van. Maar ik wil mijn zoon ook de ruimte geven om zichzelf te kunnen ontwikkelen. Ik zal hem - no matter what - altijd in zijn waarde laten. En supporten. Ik hoop dat de kleine gaat geloven in God. Maar welk pad hij ook bewandeld, als hij gelukkig is, dan ben ik dat als zijn loving mama ook. Dat kan ik nu al met zekerheid zeggen.“
Christelle Looman (32), mama van Cherelle (6), Vinchenzo (3) en Lorraine (1)
Moeder van 3, you go mama! Wilde je altijd al moeder worden?
“Thank you, thank you. Baby's trokken altijd mijn aandacht. Vroeger vond ik het nooit erg om op een huilende baby te passen, ik zei altijd: 'give it to me, ik kan dit'. Ja, ik wilde altijd al heel vroeg mama worden. Ik weet nog goed dat ik als zevenjarig meisje mijn leven al had uitgestippeld… 18 jaar, dan ben ik klaar met school, heb ik een baan, een vriend, op mijn 20ste ga ik trouwen, dan volgen er twee kindjes, en leven we nog lang en gelukkig. Zoiets? Het ging bijna als gedacht, ik trouwde op mijn 19e en toen ik 22 jaar was werd ik voor het eerst moeder. Tien jaar later ben ik mama van drie lieverdjes, die mijn leven volledig hebben veranderd. In a good way hoor, ik kan niet zonder ze. Ik voel me voldaan, bevoorrecht en gelukkig. Mijn droom is zeker uitgekomen.“
Wat vind je de grootste uitdaging van het moeder-zijn?
“Er zijn genoeg uitdagingen! Waar ik het meest onzeker over ben is of ik elk kind wel genoeg persoonlijke aandacht geef. De uren in een dag vliegen voorbij... En ook het huishouden moet gedaan worden. Ik neem het mezelf wel kwalijk als ik opmerk dat ik te lang met huishoudelijke tasks bezig ben geweest (en ik de kids daardoor te lang achter de telefoon of iPad heb gezet).
Als het ene kind zich misdraagt dan denk ik hij/zij komt aandacht tekort, dat gevoel is killing.“
“Altijd blijven dromen, dat wil ik mijn kinderen graag meegeven in het leven (!).”
Wat is jouw visie op modern moederschap?
“Elke kind is een eigen persoontje. Dat is leuk…maar ook een enorme uitdaging om hem of haar op de juiste manier op te voeden. In mijn ogen is deze uitdaging met veel liefde, aandacht, tijd én geduld geen mission impossible, maar haalbaar. En dat vind ik het mooist aan mama'en.“
Wat ik over 10 jaar bereikt wil hebben...
“Dat ik mijn kinderen liefdevol heb grootgebracht *on going process* en nóg meer van ze kan genieten. Ook wil ik mijn droomopleiding, interieurstyling, gevolgd hebben en in die branche werkzaam zijn. Altijd blijven dromen, dat wil ik mijn kinderen graag meegeven in het leven (!).“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Dorian Jurne
Concept en coördinatie: Gina Pesulima