Volwassen vriendschappen: ten tijde van tijdgebrek en verantwoordelijkheden
Wat heeft founding mama Gina deze week op haar radar? Tijdens ‘Catch Up With G.’ neemt ze je mee in de ups-and-downs van haar bewogen leven als schrijvende moeder. Van beklijvende hersenspinsels tot noemenswaardige ervaringen. Tune in.
“Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze vriendschap blijft voor altijd bestaan. Ken je 'm nog? Dit versje schreef ik dikwijls in ieder vriendenboekje. En bij elke vriendschap die ik in de afgelopen jaren ben aangegaan was dat altijd het streven: een vriendschap voor het leven…
“Nu ik volwassen (en moeder) ben merk ik hoe moeilijk het is om vriendschappen te onderhouden...”
Mijn basisschooltijd heb ik vanaf de onderbouw tot aan de bovenbouw doorlopen met Renate en Angela, samen waren we de drie musketiers. In de brugklas was Marjet mijn beste vriendin en na een school transfer raakte ik bevriend met Willemijn en Berber, twee hele verschillende meiden. Vooral met Berber raakte ik nooit uitgepraat. Ik weet nog dat we op zomertour gingen met de trein, those where the days. In de tussentijd sloot ik ook vriendschappen buiten school, onder andere met Deniece. Ik was er altijd maar druk mee! En dat is nog steeds het wel geval.
Nu ik volwassen (en moeder) ben merk ik hoe moeilijk het is om vriendschappen te onderhouden. Je bent druk met werk, eindelijk weer 'es puberaal verliefd en hebt een kindje. Voor Mex, de was, de vaat en schrijfdeadlines kon ik op any doordeweekse dag spontaan een vriendin opbellen om te chillen. We hadden geen verantwoordelijkheden en ALLE TIJD van de wereld. Tegenwoordig moeten we weken van tevoren een afspraak inplannen die meestal toch - hand in eigen boezem hoor - verzet wordt. Herkenbaar, right? Ik heb zowel vriendinnen met kinderen als vriendinnen zonder kinderen. Met de eerste bups gaan Mex en ik koffie drinken in de stad of naar Monkey Town. En met de meiden die (nog) geen kids hebben ga ik de hort op als m'n dochtertje bij haar vader is. Al moet ik toegeven dat ik nu deze weekenden doorbreng met mijn lover. Hoe je het ook went of keert, sommige vriendschappen zijn niet voor altijd.
“Volwassen vriendschappen zijn eigenlijk net als volwassen relaties: ze hebben liefde en aandacht nodig.”
Ze veranderen en ze verwateren. Eerst probeerde ik deze vriendschappen nog te redden…dan bestookte ik de desbetreffende vriendin met voicenotes, een uitkomst voor ons moeders (I mean wie heeft er in godsnaam nog tijd om ellenlange apps te sturen?), en vroeg ik haar wanneer we elkaar weer zouden zien etc. Nu laat ik het voor wat het is. Net zoals dat Mex haar speelgoed laat voor wat het is (Mexie, ruim je spullen nou eens op!). Ik heb geaccepteerd dat je gradaties hebt in vriendschappen. En dat het prima is als je de een vaker spreekt, ziet dan de ander. Plus: dat het ook oké is als twee vriendschapswegen zich scheiden. Wat de reden ook mag zijn. Soms hoort dat, helaas gewoon bij het leven. Vriendschappen komen en vriendschappen gaan.
Volwassen vriendschappen zijn eigenlijk net als volwassen relaties: ze hebben liefde en aandacht nodig. Een 'hoe-gaat-het-appje', een spontaan belletje of een lollige meme via Instagram is vaak al genoeg. Al is de bevestiging, dat jullie vriendschap het waard is om tijd voor te blijven maken, ook fijn. En nodig! Af en toe real life afspreken: om elkaar te knuffelen, samen te genieten (op het terras, in de spa of op de dansvloer van een feestje) en om onze beslommeringen te delen of een lekker potje ouderwets te zeiken biedt uitkomst. Enne, als het dan toch is dat je elkaar een corona-tijdje weinig ziet is er over en weer begrip. Als het eenmaal goed zit, zit het goed. Thank you kuiken (koosnaam voor Joyce, mijn en Mex's beste vriendin).“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Dorian Jurne
Visagie: Laura van Duijnhoven
Concept en coördinatie: Gina Pesulima