Zwanger in coronatijd…: “Ik wist drie weken dat ik zwanger was en toen ging het land ineens op slot”
In Mom Life with B. neemt Birgit (25) je mee in het leven van een jonge moeder. Op 25 oktober zijn zij en haar vriend D. de trotse ouders geworden van Loua Mae. Daarnaast is ze bonusmoeder van twee pubers van 11 en 14 jaar. Lees mee!
2020, het is een heel gek jaar om zwanger te zijn. Hoe bereid je je voor op de komst van je kindje als heel veel dingen ineens niet meer vanzelfsprekend zijn? Vrienden en familie die je buik niet zijn groeien, vraagtekens over de impact van het virus op je kindje, niet op je gemak kunnen snuffelen in babywinkels, een digitale babyshower of op 1,5 meter afstand, raam visites, zonder partner naar check-ups en geen pretecho's…
“Ik wist drie weken dat ik zwanger was en toen ging het land ineens op slot. Buiten woekert een gevaarlijk virus en de échte impact was nog onbekend. We hielden massaal onze adem in. Ook ik bleef binnen.
Bijna mijn hele eerste trimester stond in het teken van de eerste lockdown. Mijn werk in de dance scene kwam meteen stil te liggen en er heerste veel onzekerheid. Het RIVM wist nog niet precies wat de risico’s waren voor zwangeren en ongeboren baby’s. Er werd druk gespeculeerd en alhoewel er werd geschreven dat “het wel mee zou vallen”, stond het nieuws bol van verhalen over mensen die op de IC belandden of zelfs overleden. Afgezien van mijn dagelijkse rondje buiten kwam ik nergens. Met het prille geluk in mijn buik was ik toch wel een beetje bang.
Pretecho's gingen niet door, de wekelijkse centering pregnancy was via Zoom en mijn vriend heeft via FaceTime mee moeten kijken met de 12weken-echo van ons kindje. Maar mijn moeder, die werkt als kraamverzorgster, zag de daadwerkelijke impact van het coronavirus. Zij moest kersverse opa's en oma's buiten de deur houden en kon alleen maar hopen dat dit snel weer beter zou worden.
Richting de zomer kwam de ommekeer en wat was ik blij toen de regels net voor de 20weken-echo werden versoepeld. Ik moest er niet aan denken om zo’n belangrijke medische echo alleen te moeten doen. Al snel leek alles weer beter te worden, maar toch bleef die mogelijke tweede lockdown als het zwaard van Damocles boven ons hoofd hangen.
“Hoe vervelend het coronavirus soms ook is, heeft deze periode er wel voor gezorgd dat ik optimaal in mijn bubbel kon blijven...”
Toch kon ik al snel ook de positieve kant inzien. Het coronavirus heeft ook veel positieve invloeden gehad - zeker voor zwangeren. Doordat ik sinds maart thuis kwam te zitten heb ik ultiem kunnen cocoonen en een flinke stap terug kunnen doen. Alle dingen die wegvielen werden ineens relatief. We waren gezond en hadden alle tijd van de wereld om nog even te genieten samen en ons voor te bereiden op de komst van de kleine. Het coronavirus maakt de wereld ineens heel klein, maar dat is stiekem ook wel fijn.
Net voor mijn bevalling werden de regels weer aangescherpt, maar gelukkig niet zo streng als in de eerste lockdown. Hierdoor is de impact van het virus op mijn zwangerschap uiteindelijk - en gelukkig - klein gebleven. Ik ben thuis bevallen, maar ook toen ik daarna nog even naar het ziekenhuis moest, kreeg ik nauwelijks wat mee van het coronavirus. Hier en daar hebben we wat kraamvisite gehad, maar de grootste drukte blijft uit. Natuurlijk zou ik het liefste mijn prachtige dochter aan de hele wereld willen laten zien, maar die rust is juist ook prettig. En natuurlijk is het jammer dat je als kersverse ouders vaak dingen alleen met je kindje moet doen (check-up bij verloskundige, eerste keer consultatiebureau etc.), maar tegelijkertijd heb je meer tijd dan ooit om met elkaar door te brengen.
Hoe vervelend het coronavirus soms ook is, heeft deze periode er wel voor gezorgd dat ik optimaal in mijn bubbel kon blijven. En ik ben niet de enige die dit zo ervaart. Het aantal thuisbevallingen is toegenomen, vrouwen geven vaker en langer borstvoeding en doordat er veel minder kraamvisite is, verkoopt de kraamweek over het algemeen relaxter. Doordat veel dingen minder vanzelfsprekend zijn, worden vrouwen bewuster in de keuzes die ze maken en dat is alleen maar een héle mooie, belangrijke ontwikkeling.
Ik viel met mijn neus in de pandemie-boter. Ik heb deze vreemde tijd tot iets positiefs weten te maken. Mijn zwangerschap en kraamtijd zal altijd onlosmakelijk verbonden zijn met het coronavirus, maar over een paar jaar - als de wereld hopelijk weer normaal is - zal ik Loua vertellen over de bijzondere periode waar ze in is geboren. Want zelfs als het heel donker lijkt, is er altijd wel een lichtpuntje te vinden.“
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima
