Cool kid James & cool mom Zefanya
Tijd voor een time-out met een moeder die iedereen zou moeten kennen. In ‘What’s Up Mama?’ delen we hun wijze levenslessen, persoonlijke confessions en anekdotes die blijven plakken: een lach en een traan liggen soms dicht bij elkaar. Deze week een onderonsje met Zefanya Marhaeni (25), mama van James River (2). De cool mom omschrijft zich als een relaxte moeder en gaat mee in de flow van haar dochtertje. Ook vertelt ze eerlijk over haar depressie. “Op mijn 20e raakte ik onverwachts zwanger van onze oudste dochter Noah. Verdrietig genoeg heeft het niet zo mogen zijn en zijn we ons eerste kind met 20 weken verloren. De oorzaak van de miskraam is nooit achterhaald. Haar hart was plots gestopt met kloppen. Na het overlijden van Noah ben ik eigenlijk vrij snel door gegaan met mijn leven zoals hoe het was voordat ik zwanger raakte. Grootste fout ooit! Na de bevalling van James kwamen alle onverwerkte gevoelens als een kanon op me af. Ik snapte niet waarom ik ineens niet meer wilde leven terwijl ik nu juist wel een gezonde dochter in mijn handen had.”
First things first. Hoe ben je als moeder?
“Ik zou mezelf omschrijven als een relaxte moeder. Ik ga mee in de flow van mijn dochter. James mag best veel, ik zeg niet snel 'nee'. Zolang ze weet wanneer ze moet stoppen en luisteren. Daarbij vind ik dat respect ook echt een grote rol speelt. Ze hoeft haar ouders echt niet met 'u' aan te spreken, maar wel altijd beleefd blijven. Ik vind het belangrijk om mijn dochter vrij te laten in de keuzes die ze heeft en zal maken. James krijgt zo'n100x op een dag te horen dat ze ALLES kan. Dat vind ik zo belangrijk.
Daarnaast wil ik haar meegeven dat ze altijd een veilig vangnet van familie heeft en dat ze familie moet koesteren. Wat ik haar ook echt mee wil geven is dankbaarheid uitspreken. Wij bidden al vanaf dat James een baby is elke avond samen met haar voordat ze naar bed gaat… Een kort gebedje om haar bewust ervan te maken dat ze gezegend is dat ze in een fijn bed mag liggen, dat ze gezond is en dat mama en papa van haar houden. Nu ze ouder wordt en steeds beter begint te praten, wilt ze vaker zelf gaan bidden, dan bedankt ze God voor haar dag. ZO schattig, proud mommy moment!”
“Nu James wat ouder is en steeds meer begrijpt, proberen we haar met een lach en een traan mee te geven dat ze een oudere zus heeft die Noah heet. En vanuit de hemel met ons meekijkt.”
Je bent vrij jong moeder geworden, je was 23 jaar. Maar James is niet je eerste kindje.
Kun je ons vertellen over je oudste dochtertje, die je met 20 weken hebt verloren?
“Toen ik zwanger raakte van James was ik 22 jaar, maar dit was niet de eerste keer dat ik in verwachting was. Op mijn 20e raakte ik onverwachts zwanger van onze oudste dochter Noah. Ondanks dat het totaal niet gepland was, was ze superwelkom. I would move mountains for her. Verdrietig genoeg heeft het niet zo mogen zijn en zijn we onze eerste kind met 20 weken verloren.
De oorzaak van de miskraam is nooit achterhaald. Haar hart was plots gestopt met kloppen. Na het overlijden van Noah ben ik eigenlijk vrij snel door gegaan met mijn leven zoals hoe het was voordat ik zwanger raakte. Grootste fout ooit! Na de bevalling van James kwamen namelijk alle onverwerkte gevoelens als een kanon op me af. Ik snapte niet waarom ik ineens niet meer wilde leven terwijl ik nu juist wel een gezonde dochter in mijn handen had. Ik probeerde mijn depressie te onder drukken dat ik uiteindelijk, als kersverse moeder, de donkerste dagen van mijn leven herbeleefde. Ik wilde alleen bij Noah zijn. Dacht totaal niet meer aan James. Of mijn partner. Het leven op aarde werd te veel.
Uiteindelijk heb ik zelf aan de nood bel getrokken en ben ik professioneel hulp gaan zoeken. Dit heeft echt mijn leven gered. Het verlies doet natuurlijk nog steeds zoveel pijn en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Noah denk. Ik geloof er ook echt in dat James naar ons toe is gekomen door Noah. Wetende dat haar zus ook altijd bij haar is, heeft mij veel rust gegeven. Nu James wat ouder is en steeds meer begrijpt, proberen we haar met een lach en een traan mee te geven dat ze een oudere zus heeft die Noah heet. En vanuit de hemel met ons meekijkt. Ze is echt altijd in onze gedachten.”
Wanneer wist je, ik wil het weer proberen…
“Om eerlijk te zijn wilde ik er niet aan denken om weer zwanger te zijn. James was dan ook weer een verrassing. Met alle trauma uit het verleden was de zwangerschap met James echt een bittersweet time of my life. Toen we erachter kwamen dat ik weer ongepland zwanger was, was ik opnieuw angstig. Voor de buiten wereld was ik waarschijnlijk heel erg kalm, omdat ik helemaal in mezelf gekeerd was. Ik trok me nergens iets van aan, klaagde over niets, deed gewoon mijn ding. Omdat ik vanbinnen 24/7 38 weken lang angstig was. Ik was superdankbaar dat ik uberhaupt gezegend was met een tweede zwangerschap, maar ik kon er niet zo van genieten als dat ik had gehoopt. Elke dag wakker worden en naar bed gaan met een negatief what if scenario. Ik had ook meerdere controles aangevraagd in het ziekenhuis vanwege de miskraam en elke controle was hartstikke zenuwslopend. Elke eerste paar seconden zoeken naar het hartje bracht me terug naar die maandagochtend van het slechte nieuws. Maar de opluchting dat James het supergoed deed en goed groeide en alles naar behoren functioneerde woog veel zwaarder. Al met al had ik een TOP zwangerschap op een beetje misselijkheid en bekkenpijn na. James heeft goed voor me gezorgd tijdens het groeien in mijn buik.”
“James en ik zijn besties! Ik kan om haar en met haar lachen.”
Wat vind je het mooist aan het moederschap?
“Ik vind de onvoorwaardelijke liefde naar je kind EN jezelf toe het mooiste aan het moederschap. Ik leer niet alleen mijn kind steeds beter kennen en ik observeer niet alleen haar nieuwe eigenschappen, maar ook die van mezelf. Ik wist niet dat ik zo geduldig was. Ik vind het mooi dat we samen groeien.
Het moeilijkst vind ik de balans vinden tussen leuke-mama, strenge-mama en even-geen-mama zijn. The mom guilt is real. Ik kan mij snel schuldig voelen als ik de iPad even gauw onder haar neus schuif of haar niet eerder ophaal van de opvang als ik eerder vrij ben. Dat is een on going leerproces.”
Kun je iets vertellen over de bijzondere moeder-dochterband die je met James hebt?
“James en ik zijn besties! Ze heeft mijn humor. Ik kan om haar en met haar lachen. We houden ervan om samen te dansen en liedjes te zingen, vooral onze eigen versie van liedjes te maken. Ik kan er ook echt van genieten dat ze het liefst alles hetzelfde als doet en aanheeft. It makes me so proud! James is een foodie net als haar mama en papa. Ik hoop dat onze band alleen maar hechter gaat worden.”
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Yara Brouwer
Concept en coördinatie: Gina Pesulima