Een open gesprek tussen moeder Hien en dochter Lynna
Onder de noemer durf te vragen vindt er in ‘Like Mother, Like Daughter’ een open gesprek plaats tussen moeder en dochter. Een intiem dialoog met goudeerlijke antwoorden. Althans, dat hopen we. Om er zó achter te komen hoe goed deze vrouwen elkaar eigenlijk kennen. Up next: moeder Hien Le (52) en haar dochter Lynna Chan Le (28). “Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht, hoe je als oma zou zijn. Je was met ons niet echt van het spelen, daar was vroeger simpelweg geen tijd voor. Als ik je nu zie spelen met mijn boys, word ik daar onwijs gelukkig van.”
Een open gesprek tussen moeder en dochter, waar NANA bij mocht zijn…
Lynna, je bent mama van twee zonen. Hoe kijk je terug op jouw kinderjaren?
“Ik groeide op met een zus, zusje en een broertje. Mijn ouders werkte veel om zo het gezin te onderhouden. Mijn zus heeft veel voor ons gezorgd, toen ze jong was. Mijn ouders kregen een stabiele baan en toen zagen we ze wat meer. Dat kan ik me nog herinneren. Als ik eraan terug denk, we hadden een warm gezin. Waren veel met elkaar aan het spelen, alle kinderen thuis. Ik zag mijn moeder als de verzorgende, mijn vader voedde ons op. Dat was verdeeld. Mijn vader is overleden, toen ik vijftien was. Als ik dan terugkijk naar die tijd: mijn moeder kon niet zo goed Nederlands, ging niet mee naar onze school, dat deed mijn vader allemaal. Toen hij wegviel, zat mijn moeder opeens met alle vier de kinderen. Mijn zusje en ik zaten toen in de puberteit. Dat was zwaar voor ons, maar vooral voor mijn moeder. Ze pakte alles op wat mijn vader deed, heel sterk. Zij is mijn rots in de branding!” Hoe kijk jij naar onze jeugd als moeder, mam?
Hien: “Het zorgen voor elkaar als gezin is me heel erg bijgebleven. We waren en zijn een hecht gezin, waar iedereen naar elkaar omkijkt. En elkaar helpt. Vooral toen we het allemaal moeilijk hadden. Ook toen zag ik al dat jullie sterke kinderen waren. Jullie moesten snel zelfstandig worden en jullie leerden jezelf de Nederlandse taal aan. Ik ben heel trots op jullie allemaal.”
Lynna: “Heel fijn om dit te horen.” Hoe heb jij het verlies van papa eigenlijk ervaren?
Hien: “Ik vond mijn kracht in jullie… Het was een hele verdrietige tijd, gevuld met pijn. Maar ik moest door. Samen met mijn vier kinderen. Ik wilde - zoveel mogelijk - voorkomen dat jullie het zwaar kregen. Ik moest mijn eigen pijn aan de kant zetten.” Heb je dat toen opgemerkt?
Lynna: “Zeker! Het sterk-zijn heb je ons heel erg meegegeven. Doordat jij zo'n sterke moeder bent en ons die kracht gaf, kan ik dat nu doorgeven aan mijn kinderen. Sterk zijn en blijven.”
Hien: Schrapt haar keel… Vind je dat wij closer zijn, sinds het verlies van papa?
Lynna: “Absoluut. Ik was écht een papa's kindje, deed alles met hem. En koos altijd zijn kant. Toen hij wegviel, veranderde onze band maar ook mijn rol in het gezin en wilde ik er zoveel mogelijk voor iedereen zijn. Omdat ik sterk bleef, kon ik anderen helpen. Zo heb ik jou ook heel erg proberen te helpen, zodat je ook tijd kreeg om het verlies van je man een plekje te geven.”
Hien: “Dat heb ik ook altijd gezien en vooral gevoeld. Ik kan altijd op je leunen! Vooral als ik vastloop met de Nederlandse taal. Jij helpt me om de juiste woorden te vinden. Ik voel ook dat we een sterk(ere) band hebben gekregen. We bespreken veel, maar lang niet niet alles. Als ik mijn hart wil luchten dan zoek ik mijn vriendinnen op. Sommige dingen vind ik lastig om met je te delen. Je blijft mijn dochter, niet mijn vriendin. Jouw karakter is ook ietsje anders dan dat van mij. Jij bent veel meer uitgesproken, zelfverzekerder en ik vind jou ook veel meer een doorzetter.”
Lynna: “Hier hebben we het eigenlijk nooit eerder over gehad, dat je mij meer een doorzetter vind. Maar mam, ik vind jou net zo'n doorzetter en een harde werker. Je doet het supergoed!”
“Ik vind je een sterke, goede en warme moeder. Je bent geduldig en als moeder zie ik dat jij het moederschap, als werkende mama, aankunt.”
Hien: Wat is de fijnste herinnering die je aan mij hebt als moeder?
Lynna: “Dat zijn er veel. Waar ik meteen aan moet denken, zijn onze uitjes naar de stad. Ieder weekend gingen we met z'n allen samen op de fiets naar de stad. Alle kinderen op hun fietsje, samen met mama boodschappen halen. Zo'n warme herinnering! Papa wilde nooit met ons de stad in en struinen, haha. Dat was echt ons ding.” Hoe vind je mij eigenlijk als moeder?
Hien: “Ik vind je een sterke, goede en warme moeder. Ik heb daar altijd al het vertrouwen in gehad. Ik weet en voel dat jij je kinderen goed opvoedt. Je bent geduldig en als moeder zie ik dat jij het moederschap, als hardwerkende mama, aankunt.” Waar word je gelukkig van?
Lynna: “Wanneer ik jou in je oma-rol zie. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht, hoe je als oma zou zijn. Je was met ons niet echt van het spelen, daar was vroeger simpelweg geen tijd voor. Als ik je nu zie spelen met mijn boys, word ik daar onwijs gelukkig van. Ze zijn dol op je!”
Hien: “Ik vind het ook heel leuk om oma te zijn. Ik heb meer tijd, waardoor ik mijn kleinkinderen andere aandacht kan geven dan ik jullie vroeger gaf. Destijds was ik alleen maar bezig met jullie opvoeding. Bij de kleinkinderen is dat niet mijn taak. Ik vind het fijn dat ik hen die aandacht kan geven. Waar ik heel gelukkig van word is samenzijn als familie en zien dat mijn kinderen en kleinkinderen gelukkig zijn. Als jullie happy zijn, is mijn missie als moeder en oma geslaagd.”
“Sinds ik zelf moeder ben, merk ik dat ik nog liever bij je in de buurt ben. Vroeger zat mijn planning altijd vol en moest ik zoeken naar momenten om je te zien. Nú is het een prioriteit om samen te zijn.”
Lynna: “Je bent er écht voor ons! Dankjewel daarvoor.” Hoe zie je mij over tien jaar?
Hien: “Je bent heel druk met zorgen en werken. Ik hoop dat je tegen die tijd wat meer rust hebt. En meer kan genieten van je gezinnetje en het leven. De dagen (en jaren) vliegen nu voorbij.”
Lynna: “Dat doorgaan heb ik van jou.” Vind je trouwens dat we elkaar genoeg zien?
Hien: “Precies genoeg. Ik vind het heel fijn dat ik twee nachtjes in de week bij jullie kan en mag logeren. Zo ben ik dichtbij, kan ik je ontzorgen in de huishouding en ben ik niet zeven dagen in de week alleen thuis. Door de komst van de kleintjes heb ik ritme/structuur en nieuwe energie.”
Lynna: “Sinds ik zelf moeder ben, merk ik dat ik nog liever bij je in de buurt ben. Vroeger zat mijn planning altijd vol en moest ik zoeken naar momenten om je te zien. Nú is het een prioriteit om samen te zijn. Niet alleen voor mij of jou, maar ook voor de jongens. Ze missen hun oma anders.”
Hien: “Mooie afsluitende vraag…“ Heb je ergens spijt van in je leven?
Lynna: “Ik was graag getrouwd geweest voordat ik zwanger raakte. Daar had jij veel waarde aan gehecht. Het is gelopen zoals het liep, maar daar kan ik me nog wel schuldig om voelen. Als ik dat kon terugdraaien, had ik het zeker anders gedaan. Maar dat weet je ook wel, toch mam?”
Hien: “Dat weet ik, maar alles gebeurt met een reden.”
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima
