Een intiem dialoog tussen moeder Henny en dochter Ischa
Onder de noemer durf te vragen vindt er in ‘Like Mother, Like Daughter’ een open gesprek plaats tussen moeder en dochter. Een intiem dialoog met goudeerlijke antwoorden. Althans, dat hopen we. Om er zó achter te komen hoe goed deze vrouwen elkaar eigenlijk kennen. First up: moeder Henny Usmany (63) en haar dochter Ischa Usmany (36). “Ik merk dat onze band nog closer is geworden sinds jij moeder bent. Toen je een jaar of 18 was had je zo'n ander leven. Je ging op zoek met je vriendinnen. Ik liet je, ik heb altijd gezegd dat je de wereld moet proeven.”
Ischa, je bent mama van twee kinderen. Ben je anders naar jouw eigen moeder, Henny gaan kijken - sinds je het moederschap, in de afgelopen 7 jaar, ervaart?
“Ja, ik realiseer me nu meer dan ooit dat mijn moeder mij altijd de vrijheid heeft gegeven om zelf keuzes te maken. Ze liet me los om zelf het leven te ontdekken. Nu ik ouder word vind ik het nog fijner om weer bij haar op de koffie te komen. De een zoekt antwoorden op levensvragen in boeken of online, ik kom altijd naar m'n mams om daarover te praten. Ze is ook mijn vriendin.”
Een intiem dialoog tussen moeder en dochter, waar NANA bij mocht zijn…
Henny: “Ik merk dat onze band nog closer is geworden sinds jij moeder bent. Toen je een jaar of 18 was had je zo'n ander leven. Je ging op zoek met je vriendinnen… Ik heb altijd gezegd dat je de wereld moet proeven. Ik voelde dat je toch wel weer terug zou komen. Die vrijheid wilde ik je bewust meegeven, omdat je het leven zelf moet ontdekken.” Hoe heb je, je jeugd ervaren?
Ischa: “De eerste woorden die in me opkomen zijn warm en fijn. We deden zoveel met elkaar. In de weekenden waren papa en u altijd met ons bezig. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik jullie mistte. Dat gevoel wil ik ook doorgeven aan mijn kids.” Op welke ouder lijk ik het meest?
Henny: “Qua karakter heb je veel overeenkomsten met mij, zoals het spirituele. Het gevoel. We hebben veel toevalligheden. Wij kunnen daar ook diepgaande gesprekken over hebben. Op de Molukken in het huis van oma – mijn moeder – sliepen wij samen. Wij hoorden iets in het huis, maar ik wilde jou niet bang maken. En jij mij andersom niet. We hielden elkaar sterk. Maar een beetje angstig waren we wel. Gek en ook bijzonder dat wij dat dan allebei voelden vind je niet?
Ischa: “Ja, dat weet ik nog heel goed.” Herkent u mij naast het gevoelige ook in uzelf?
Henny: “Ja, zeker in de omgang met vriendinnen. Je wil altijd je best doen, je cijfert jezelf vaak weg. Je bent je gelukkig bewust dat je af en toe een stap terug moet doen. Dat is een groei die we beide doormaken en waar we elkaar bij helpen om te blijven leren. Dat verbind ons ook.”
Ischa: “Ik lijk dan weer niet op u als het gaat om mijn emoties zichtbaar tonen. Ik kan veel huilen, ik hou het niet droog bij Beste Zangers en Opsporing Verzocht. Dat heb ik echt meer van papa.”
Henny: “Dat klopt, ik ben niet zo huilerig als jullie.”
“U bent er altijd voor mij en mijn gezin! U bent een luisterend oor en veroordeeld nooit de keuzes die ik maak. Of heb gemaakt. ”
Ischa: Wat is eigenlijk het liefste dat ik voor u heb gedaan?”
Henny: “Je doet altijd zoveel lieve dingen voor mij. De kleine dingen in het leven zijn voor mij het belangrijkste. Bijvoorbeeld dat je even de tijd neemt om mijn haar te knippen of te verven, terwijl ik weet dat je heel druk bent. Ik zeg dat niet gauw, maar daar ben ik je al heel dankbaar voor.”
Ischa: “We spreken dit niet vaak naar elkaar uit… Waar komt dat door denkt u?“
Henny: “Dat is bescheidenheid. Het uitdrukken vind ik soms lastig, dat zou ik wel meer willen.“
Ischa: “Weet u nog dat we samen in Marokko waren? Dat ik zei, waarom belt u me niet vaker?“
Henny: “Ja, dan denk ik al snel ik laat je wel. Je bent druk. Ik ben iemand die niet zo snel belt.“
Ischa: “Ik ben meer de initiatiefnemer van ons.“
Henny: “Heb je gelijk in.“ Wat is het liefste dat ik voor jou heb gedaan?
Ischa: “U bent er altijd voor mij en mijn gezin! U bent een luisterend oor en veroordeeld nooit de keuzes die ik maak. Of heb gemaakt. Het voelt veilig en vertrouwd om met u van alles te delen.“
Henny: Welke drie dingen in het leven zijn voor jou het belangrijkste?
Ischa: “Mijn gezin, familie en ouders. Iets materialistisch kan me gestolen worden. De band met mijn naasten is het allerbelangrijkst. Als ik naar een onbewoond eiland ga, neem ik hen mee.”
Henny: “Dat bewonder ik zo aan jou. Je bent heel zorgzaam voor je gezin en de mensen om je heen. Je neemt altijd initiatief en verrast me met kleine cadeaus zoals een nieuw kledingstuk. Dat vind ik heel leuk, je hebt namelijk goede smaak, en bijzonder. Dan voel ik dat je aan me denkt.”
“Over 10 jaar zie ik mezelf terug in jou. En onderneem je dezelfde dingen met je kleintjes, als ik nu met jou doe. Bijvoorbeeld dat we onlangs samen een volle maan meditatie deden. Mooi was dat hé?”
Ischa: “Daar word ik even stil van…“ Hoe ziet u mij over tien jaar?
Henny: “Dan zie ik mezelf terug in jou. En onderneem je dezelfde dingen met je kleintjes, als ik nu met jou doe. Bijvoorbeeld dat we samen een volle maan meditatie deden. Mooi was dat hé?”
Ischa: “Ja, mijn 18-jarige zelf had nooit verwacht dat te gaan doen (lacht!). Maar dat is precies wat ik ook hoop, dat ik mezelf over een paar jaar in mijn kinderen terug zie. Net als dat u altijd sterk bent. Dat zou ik ook graag naar mijn kinderen willen uitdragen nu en later, over tien jaar.”
Henny: Wat zou je de aankomende jaren nog met mij willen doen?
Ischa: “Nog zoveel mam. Als we weer mogen vliegen wil ik een moeder-dochter citytrip maken. Net als vroeger, toen we veel IPB-vlogen (Henny werkt bij de KLM, red). The good old days.”
Henny: “Dan gingen we een dag naar Rome, lekker winkelen en vlogen we 's avonds terug met tassen vol nieuwe spullen, veelal kleding. Dat wil ik ook graag weer doen met z'n tweetjes.”
Ischa: “New York ontdekken met u lijkt me geweldig, de hele dag struinen en (window) shoppen. Of een yogaretraite in een mooi zonnig oord. Aandacht aan elkaar besteden vind ik belangrijk.”
Henny: “Mooie vraag…“ Heb je ooit sorry willen zeggen voor iets, maar niet gedaan?
Ischa: “In mijn puberteit vaak genoeg. Nu zou ik gelijk 'sorry' zeggen, dat was echt een puberteitsdingetje, denk ik. Toen was ik ook minder aanwezig, in alles, dan u zou willen.”
Henny: “Je was helemaal geen heftige puber. Toen je in Amsterdam woonde werd je wel wat rebelser. Maar zoals ik altijd zeg, ga de wereld proeven. En dat heb je gelukkig gedaan.”
Ischa: Bent u eigenlijk ooit eenzaam?
Henny: “Eenzaam in de zin dat ik me soms niet begrepen voel door je vader.”
Ischa: “Ik begrijp meteen wat u bedoeld. Dat heb ik soms ook. Joris (Ischa's man) mengt zich in de Molukse cultuur, maar het geloof deel ik minder met hem. En dat deel ik gelukkig wel met u.”
Henny: “Dan zoeken wij elkaar op en praten wij daar samen over. Dat versterkt onze band heel erg. Ik geef je mee om te luisteren naar de Heer. Dat geeft bescherming en troost. En dat heb je soms gewoon nodig in je leven. Wat je daarmee wil doen, is dan vervolgens weer aan jou.”
Ischa: “Dat voelt zo fijn, natuurlijk en ongedwongen. Net als de band die we samen hebben mam. Dank daarvoor! Voor alles wat u me geleerd heeft en nog steeds leert, elke dag weer.”
Fotografie: Yara Brouwer
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima