Girls-dad Erik: “Mijn dochters leren mij om empatisch en emotioneel te zijn”
Sundays are for stories! En uitslapen (lees: tot 08.00 met koters), brunches in bed en quality time met familie. Omdat we denken dat er op zondag ietsje meer mom-me-time is brengen we op deze 'rustdag' een must-read reportage, met iedere maand een ander thema. Van aunty duties tot boys moms, daddy daycare en veel meer.
Nieuwe maand, nieuwe invalshoek voor onze reportagereeks. September staat in het teken van boys-moms (en één girls-dad), want wat is nou het allerleukst aan al die jongens of meiden thuis? Erik Quekel (33), trotse papa van Romée (3), Livia (2) en Ize (3 maanden), vertelt over zijn rijkdom: wat hij leert van zijn dochters en over zijn zorgen (voor later). “Ik wil dat mijn dochters zien dat het stereotype beeld van de man niet klopt. Ik wil dat ze zien dat ik hun haren borstel, kook, schoonmaak en ze in bad doe. Als ze dit zien, weten ze dat dit niet per se taken van mama zijn.”
“Mijn meiden, drie dochters Romée, Livia, Ize en hun mama, betekenen álles voor mij. Ze zijn mijn wereld! Ik houd zoveel van ze dat ik bang ben om ze kwijt te raken. Door het vaderschap ben ik bewuster gaan leven, ik wil zo fit mogelijk voor ze zijn. Dat ik niets hoef te missen en er zolang mogelijk ben. Mijn vader is bijvoorbeeld vroeg overleden, ik was toen 20 - dat hoop ik niet voor mijn kinderen. Ik ga elke avond vroeg naar bed, minder op stap, ik probeer gezond te eten, ik drink bijna geen alcohol meer. Dat soort veranderingen. Mijn prioriteit ligt bij mijn gezin.
Wij leven voor de 'kleine dingen', we gaan graag met zijn allen naar de stad, dan eten we een visje of we blijven lekker thuis en bouwen in onze woonkamer hutten voor een heuse movienight.
Ik voel me rijk met een huis vol meiden. Of ons gezin nu compleet voelt? In principe wel… Vier kinderen wordt een beetje onpraktisch. Dan moeten we zo'n bus aanschaffen (lacht!). Natuurlijk, het was leuk geweest om ook een jongen; een zoon te hebben, maar ik voel met mijn dochtertjes geen beperkingen. Willen ze verkleden, dansen en zingen? Dan is dat top, ik kijk mijn ogen uit als trotse papa. Willen ze samen stoeien en kussengevechten houden? Dan is dat ook helemaal prima. Het kan allemaal: van taarten bakken tot voetballen in de tuin. Het levert veel plezier op.
“Mijn kids hebben er zelfs voor gezorgd dat ik, na mijn voetbalcarrière, mezelf nu aan het omscholen ben tot basisschoolleraar.”
De kinderen schelen qua leeftijd niet veel met elkaar, mijn vriendin en ik hebben hier bewust voor gekozen. We willen ze zo echt samen laten opgroeien, zodat ze *hopelijk* ook veel aan elkaar hebben. Nu en later. Dat ze niet alleen zussen, maar tevens vriendinnen zijn. In onze opvoeding geven we ze mee dat ze lief moeten zijn voor elkaar, naar elkaar moeten omkijken - noem maar op. Romée en Livia betrekken we heel erg bij de verzorging van hun jongste zusje, Ize. De oudste geeft dan een flesje, terwijl de middelste een liedje voor haar zusje zingt. Liefdevol tafereel is dat.
Ik wil dat mijn dochters zien dat het stereotype beeld van de man niet klopt. Ik wil dat ze zien dat ik hun haren borstel (ik ben nog wel in de leer voor het maken van paardenstaarten en vlechten), kook (met Romée maak ik kookfilmpjes!), schoonmaak, meega naar de dokter en ze in bad doe. Als ze dit zien, weten ze dat dit niet per se taken van mama zijn. Ik ben graag met mijn kinderen bezig. Mijn kids hebben er zelfs voor gezorgd dat ik, na mijn voetbalcarrière, mezelf nu aan het omscholen ben tot basisschoolleraar. Mijn dochters leren mij om empatisch en emotioneel te zijn. Eerder vond ik het altijd moeilijk om m'n gevoel te tonen, maar nu vind ik het belangrijk om hen te laten weten dat ik van ze hou. Niet door het alleen te zeggen, maar ook door het te laten zien: ik ben een betrokken vader. Wat ik het leukst vind aan dat ik een vader van dochters ben, is dat ik ze kan leren dat ze alles net zo goed en waarschijnlijk zelfs beter kunnen doen dan jongens. De oudste speelt graag met de bal en heeft goede motoriek, ik hoop dat ze op voetbal wil. Wedden dat ze de jongens kan bijbenen? Vrienden zeggen weleens ‘jij krijgt het zwaar met je dochters’, ik geloof gelijk dat je met meisjes - als vader - andere zorgen hebt dan met jongens. Ik zie het als mijn taak om mijn meisjes te beschermen. Hoe laat het ook, hoe oud ze ook zijn: ik haal ze op.”
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Dorian Jurne
Concept en coördinatie: Gina Pesulima