Gina’s dochter Mex is bijna 3, stop de tijd! “Ik wil niet te ver vooruitkijken, time is now”
Wat heeft founding mama Gina deze week op haar radar? Tijdens ‘Catch Up With G.’ neemt ze je mee in de ups-and-downs van haar bewogen leven als schrijvende moeder. Van beklijvende hersenspinsels tot noemenswaardige ervaringen. Tune in.
“Drie jaar geleden op deze dag, vier dagen voordat ik beviel van mijn dochter Mex, had ik m'n laatste werkdag als freelance producer op de redactie van LINDA. Ik had al drie weken last van bekkeninstabiliteit, ik kon niet goed lopen (collega's haalden op en af thee voor me en mijn paps was mijn eigen taxichauffeur, de goedzak). Ik weet nog dat ik daar waggelend en al wegliep en iedereen zei dat ik lekker van mijn verlof moest genieten… Mijn verlof duurde welgeteld twee dagen. Ik had met mijn baby 'afgesproken' dat ze iets eerder mocht komen, ze lag immers al weken met haar koppie klaar (ingedaald en wel), maar zoveel eerder (= met 36 weken en 3 dagen), had ik niet verwacht. Ik weet nog goed hoe en waar mijn vliezen braken, ik was met zusjelief in Amsterdam. We hadden net de auto geparkeerd, nadat ik mij door een visagist had laten opmaken, en zouden in de buurt gaan lunchen toen ik zei 'Leej, volgens mij heb ik in mijn broek geplast.' Mijn vliezen waren gebroken. In het lunchtentje belde ik mijn verloskundigde en zij zei dat ik gelijk naar huis moest, het zou maar zo kunnen dat de bevalling zou beginnen. Mijn zusje maakte nog snel een foto van mij op het terras, dan was die make-up niet voor niks. Ik zou die middag namelijk met mijn bolle buikie in de studio op de foto gaan. Well, that didn't happen.
In de auto naar huis - met 90's glijrnb op de achtergrond - begonnen de eerste echte weeën. Ik dacht nog oh joh, dit kan ik wel handelen, niet wetende wat mij nog te wachten stond. Zo'n 16 uur later (de make-up was inmiddels gesmolten van m'n gezicht) was ik mama van het - voor mij - allermooiste meisje van de hele wereld. Sinds de komst van Mex lijken de jaren voorbij te vliegen. Vanaf het moment dat ze is geboren, ben ik in een soort 'fast forward stand' gegaan. Ken je dat?En die pauze-knop, die is slechts een enkele keer ingedrukt. Ja, ik sta altijd AAN. In de afgelopen drie jaar heb ik veel gelachen, maar ook gehuild en zeker geleerd máár vooral genoten, zoals ik eerder niet had gedaan. Allemaal door Mex, een krachtig kindje: powerful van lichaam (ze tilt zo mijn mom bag met boodschappen op) en gevoelig van geest ('mam, hou je de wereld van mij?').
“Over een jaar gaat mijn dochter al naar de basisschool. Slik. Ik ben me daar heel bewust van, ik probeer mijn werk nu zoveel mogelijk om haar heen te plannen. Tijd krijg je niet terug, dus telt.”
Mex wordt dus 3 (!). De tijd gaat veel te snel. Toen Mex in mijn buik zat praatte en zong ik voor haar, om connectie te maken. Ik droomde over haar als baby, over hoe ze eruit zou zien. Maar ook over ons nieuwe leventje samen. Toen ze een baby was fantaseerde ik over haar als peuter, over hoe ze zou praten en haar doen en laten. Ze knikt bijvoorbeeld net als mij met 'uhu' als ze ja of nee bedoelt. En heeft het vocabulaire van een meisje van zes, met zinnen zoals: 'geen zorgen voor de dag van morgen'. Gek genoeg wil ik nu niet te ver vooruitkijken. Of bedenken hoe ze zal zijn als kleuter. Time is now, ik geniet van nu. Van al onze momenten samen: klein en groot. Over een jaar gaat mijn dochter al naar de basisschool en ben ik haar bijna vijf dagen 'kwijt'. Slik. Ik ben me daar heel bewust van, dus ik probeer mijn werk nu zoveel mogelijk om haar heen te plannen. Tijd krijg je niet terug, dus telt. En je weet wat ze zeggen… Kids spell love as T.I.M.E.”
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Dorian Jurne
Concept en coördinatie: Gina Pesulima