Modern gemoeder: betweters en kletskanonnen
Wat heeft founding mama Gina deze week op haar radar? Tijdens ‘Catch Up With G.’ neemt ze je mee in de ups-and-downs van haar bewogen leven als schrijvende moeder. Van beklijvende hersenspinsels tot noemenswaardige ervaringen. Tune in.
“Waarom slaapt Mex altijd bij jou in bed? Verwen (en vertroetel) je haar niet teveel? Is het niet beter om je dochter twee keer, in plaats van een keer, per week naar de peuterspeelzaal te brengen? Waarom hield je borstvoeding eigenlijk maar acht weken vol? Voel je, je weleens schuldig dat je niet samen bent met de vader van je kind? Ja zeker, ook dit soort vragen worden, naast tig leuke varianten over – bijvoorbeeld – onze gecoördineerde looks, geregeld bij mij over de schutting gegooid (of direct in mijn DM, kan ook). En dat maakt mij weleens onzeker.
“Moeder-zijn is een zoektocht waarin ik blijf ontdekken wat voor Mex én mij werkt.”
Het moederschap voelt nog steeds als onbekend terrein. Sure, ik ben nu bijna drie jaar mama van het leukste meisje van de wereld, maar moeder-zijn is een zoektocht waarin ik blijf ontdekken wat voor Mex én mij werkt. Er zijn heel veel richtlijnen, van gewenste bedtijd tot geadviseerde schermtijd, maar dat betekent niet dat die regels het beste zijn voor iedereen, in elke situatie. Mijn dochter kan bijvoorbeeld niet voor 21.00 slapen (energie van haar moeder), maar slaapt wel vaak uit tot 08.00 of later. Nu is dat alleen op donderdagochtend een dingetje, race tegen de klok omdat ze dan op tijd bij school moet zijn. Dusja, het werkt gewoon voor ons.
Alles volgens een strak saai schema doen is niets voor ons. Ik kom, net zoals vroeger, nog steeds overal te laat. Maar nu heb ik altijd een goed excuus: mijn dochter, en haar poepluier, driftbui of beiden, omdat ik haar luier niet mocht verschonen en het daardoor letterlijk en figuurlijk één grote shitzooi werd. Dus: moeders (in spe), relax. Deel je angsten en onzekerheden, weet dat het genoeg is en dat je niet aan alle opgelegde regels hoeft te voldoen. Dan maar niet perfect. I mean de boel is voor ons in balans. En balans betekent dat ik minder gevoelig ben voor wat de wereld vindt ('Mex, moét een eigen kamer hebben!') en op mijn moederintuïtie durf te varen.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Dorian Jurne
Visagie: Laura van Duijnhoven
Concept en coördinatie: Gina Pesulima