Aunty Duties: Joyce deelt haar tantegeheimen
Sundays are for stories! En uitslapen (lees: tot 08.00 met koters), brunches in bed en quality time met familie. Omdat we denken dat er op zondag ietsje meer mom-me-time is brengen we op deze 'rustdag' een must-read reportage, met iedere maand een ander thema. Van aunty duties tot boys moms, daddy daycare en meer.
Perfecte ouderfiguren bestaan, ze hebben alleen (nog) geen kinderen. Daarom gaat NANA in augustus in gesprek met drie tante's en één oom over deze bijzondere rol. Up next: Joyce de Vette (34), tante van Brent (5) en Tara (2). “Tante-zijn is voor mij een heel belangrijk onderdeel van mijn dagelijks leven. Omdat ik zelf geen moeder ben zijn de kinderen van mijn zus ook een klein beetje mijn kids.“
“Ik ben die drukke tante die altijd met de kinderen speelt, gek doet en grapjes uithaalt. Het gaat gewoon vanzelf, ik krijg zoveel energie van mijn neefje Brent en nichtje Tara. Het is mijn manier om mijn blijdschap en enthousiasme te uiten. En: het werkt goed, want als ik ze zie (bij mijn zus, onze ouders of in de stad) roepen ze luidkeels 'tantie, tantie, tantie' en ontvangen ze me negen van de tien keer letterlijk en figuurlijk met open armpjes en krijg ik een kus toe. Puur geluk is dat!
Tante-zijn is een heel belangrijk onderdeel van mijn dagelijks leven. Omdat ik zelf geen moeder ben zijn de kinderen van mijn zus ook een klein beetje mijn kids: kinderen hoeven niet van jezelf te zijn om onvoorwaardelijk van ze te houden. Eerder dacht ik dat ik cadeaus (brandweerauto's! poppen! knuffels!) moest meenemen als ik langskwam, om zo een goede sugar aunty (haha) te zijn, inmiddels weet ik beter. Geborgenheid, liefde, veel lol hebben en samen herinneringen maken: daar draait het om. Ik neem mijn neefje en nichtje dan ook geregeld mee op avontuur, dan gaan we naar de dierentuin of de kinderboerderij, ze zijn gek op diertjes. Maar ook als mijn zus op zaterdag boodschappen wil doen, zonder een discussie met haar kleuter of peuter, kom ik en kijken we met z'n drietjes een film op de bank. Heerlijk als ze zo tegen me aankruipen.
“Ik hoop dat Brent en Tara later terugkijken op een leuke en liefdevolle jeugd waarin ik als hun liefhebbende tante een rol heb gespeeld.”
Brent is vijf jaar en een echte wijsneus, ik heb een close band met hem. Voordat zijn zusje (een meisje-meisje die nu al mijn lippenstift op wilt!) op de wereld kwam was ik drie jaar lang alleen zijn tantie. In het eerste jaar vond hij het lastig om mij te delen. Nu gaat het ons als trio goed af. We zijn dol op elkaar, genieten van de quality time. Ik hoop dat Brent en Tara later terugkijken op een leuke en liefdevolle jeugd waarin ik als hun liefhebbende tante een rol heb gespeeld.
Ik zie wat Brent en Tara voor levensgeluk brengen bij m'n zus als moeder en nu ikzelf een lieve partner heb droom ik van een eigen gezinnetje. Jep, mijn eierstokken rammelen! Ik ben ergens bang dat ik niet zwanger zou kunnen raken. Het biologische klokje tikt immers door en het moet je maar gegund zijn. Mocht het niet lukken zouden we adopteren dan ook in overweging nemen. Een bloedband is niet per se liefde. Liefde is liefde! Of ik het opvoed-wise anders zou aanpakken als ik moeder mag worden? Ja. Elk kind is anders en vraagt om een andere opvoeding, maar ook ieder gezin en de samenstelling daarvan is anders. Mijn zus is bijvoorbeeld heel gestructureerd en heeft een vaste weekplanning. Ik denk dat ik de daar iets soepeler mee zou omgaan, omdat ik zelf ook op die manier leef. Maar je weet het niet hé.“
Mogelijk gemaakt door team NANA
Fotografie: Dorian Jurne
Visagie: Sisley Angenois
Concept en coördinatie: Gina Pesulima